Siostra Chmielewska chce pomnika

Potrzeba nam więcej takich proroczych głosów w wielu sprawach. Czy biskupi też czasem słuchają proroków?

Bardzo dobry pomysł, hospicjum posłuży ludziom. Nowoczesna i proludzka propozycja. Pozdrawiam i z całego serca popieram.

 Wojtku, dzieki!!! jestes chrzescijanska podpora DEONu andrzejM

Bardzo dobry pomysł. Wyrazy ogromnego szacunku dla Siostry.

~s.Małgorzata Chmielewska Litości. Nic nie podpisywałam i nie uzywałam nigdzie słowa "koczowisko". Informacja na Onecie jest nieprawdziwa. Jedyny tekst dotyczący pomysłu pomnika jest na moim blogu. Pozdrawiam s.M Zatem za sugestię, że istnieje związek między wczorajszą akcją władz Warszawy oczyszczenia "koczowiska", a rzekomym apelem Siostry do ZDM - przepraszam Siostrę. Niestety zaufałem wiadomości Polskiej Agencji Prasowej opublikowanej na portalu Wiara.pl. Ta zaś jest niemal dosłownym cytatem artykułu Życia Warszawy pt. "<a href="http://www.zyciewarszawy.pl/artykul/509808.html">Serce zamiast kamienia"</a> z dnia 30 sierpnia autorstwa: Katarzyny Majewskiej, Natalii Bet i Roberta Biskupskiego. Mamy więc kolejny dowód na to jakich brudnych metod używa się w stosunku do wszystkich (a więc nie tylko tzw. "obrońców krzyża" z "koczowiska") którzy pragną i uważają za słuszne upamiętnie poległych w Smoleńsku pomnikiem przed Pałacem Namiestnikowskim.

P.S. Kiedy pisałam poniższy post, komentarz s. Chmielewskiej nie byl jeszcze widoczny...

Na blogu s. Chmielewskiej pojawiło się dziś sprostowanie, z którego wynika, że NIE PODPISYWAŁA ona żadnego listu dotyczącego usunięcia Krzyża, a jej głos w sprawie Krzyża pokrywa się z głosem Kościoła w osobie Arcybiskupa Nycza. Wspólnota s. Chmielewskiej nie prowadzi hospicjów dziecięcych ani nie jest w stanie dozorować ich budowy. Pomysł na upamiętnienie ofiar katastrofy smoleńskiej poprzez budowę żywego pomnika kto inny będzie w rezultacie realizował, jeśli on się przyjmie. Myślę, że żywy pomnik jest dużo cenniejszy od martwych monumentów. Hasło: hospicjum to też życie - nie jest gołosłowne. W hospicjum często nabierają sił ludzie przewlekle chorzy, których życie nie kończy się tak szybko, jak się niektórym wydaje. A przy okazji: jak ślepo wierzymy świeckim mediom, a nie wierzymy osobom zakonnym, duchownym. Sam autorytet s. Chmielewskiej, budowany przez lata ciężkiej pracy, powinien wystarczyć jako argument przeciwko sensacyjnym prasowym doniesieniom. 

Litości. Nic nie podpisywałam i nie uzywałam nigdzie słowa "koczowisko". Informacja na Onecie jest nieprawdziwa. Jedyny tekst dotyczący pomysłu pomnika jest na moim blogu. Pozdrawiam s.M

Nauczmy się stawiać pomniki z dobrych czynów. Ufundujmy stypendia dla ubogich dzieci. Zbudujmy szpital. Wyjdźmy naprzeciw osobom marginalizowanym. Jaki ma sens bronienie dwóch drewnianych belek - bo krzyżem one nie są jeśli nie nada im się głębokiego sensu naszym postępowaniem.

Pomoc w budowie hospicjum jest potrzebna. We wpisie na blogu Małgorzaty Chmielewskiej nie ma postulatu, by hospicjum dziecięce było pomnikiem jedynym tragedii smoleńskiej. Poparcie jej inicjatywy powinno iść zupełnie niezależnym torem od upamiętnienia wydarzeń smoleńskich przed pałacem prezydenckim. Gdyby jednak hospicjum miało być pomnikiem jedynym, wymowa jego byłaby dramatycznie pesymistyczna... byłoby to pogłębianie traumy narodowej. Dzieciom trzeba pomóc, jest to obowiązek państwa i społeczeństwa, ale nie wolno wykorzystywać ich osobistego dramatu do uciszenia opozycji politycznej, do zamiatania pod dywan nierozliczonej hańby smoleńskiej. Trzeba rozróżniać. Pomóc wybudować hospicjum. Upamiętnić smoleńskie wypadki przed pałacem prezdenckim godnie i uczciwie. Dochodzić o nich prawdy.

Rzućmy trochę światła na tło "tego proroczego głosu siostry, która całe swoje życie poświęca służbie"PAP: Siostra Chmielewska niedawno podpisała list do Zarządu Dróg Miejskich, by usunął krzyż. "Hospicjum to znakomity pomysł. Sprawa jednoczyłaby społeczeństwo. Może zlikwidowano by to koczowisko" - pyta. Najpierw terminologia. Otóż koczowisko, to wg s. Chmielewskiej to miejsce po drugiej stronie Krakowskiego Przedmieścia naprzeciwko krzyża, oddzielone od niego potrójną linią półtorametrowej wysokości blaszanych barier, koczowisko to to miejsce w którym czuwają i modlą się (w porze Apelu Jasnogórskiego wspomagani przez ks. Małkowskiego, jednego z kapelanów Solidarności) ci co pragną - właśnie w tym miejscu co stoi zaaresztowany krzyż - upamiętnienia pomnikiem poległych w Smoleńsku. A teraz do rzeczy. Otóż pragnienie s. Chmielewskiej zostało przez p. prezydent Gronkiewicz-Waltz po części już spełnione. Wczoraj o świcie warszawscy śmieciarze, wsparci przez kilkudzesięciu funkcjonariuszy, sprzątneli koczowisko. Zgarnęli do kubłów i śmieciarek pozostawione tam przez ludzi krzyże, obrazki święte, fotografie, kartki, znicze i flagi narodowe. I wywieźli w nieznane miejsce, zapewne na wysypisko. Potem przez kilkanaście godzin uzbrojeni w paralizatory, gaz i pały funkcjonariusze strzegli miejsca koczowiska przed powtórnym zanieczyszczeniem krzyżami i innymi dewocjonaliami, m.in. grożąc brudasom mandatami. Być może to ulewny ciągły deszcz spowodował odstąpienie funkcjonariuszy od czynności chronienia od zanieczyszczenia, a gdy już deszcz ustanie, wysuszą buty i onuce, to wrócą strzec ładu i porządku. By Europa się nie śmiała - z nieporadności namiestniczej władzy w stosunku do krzyżowego terroru grupki oszołomów, ciemniaków i ksenofobów szczutych przez faszystowskie Prawo i Sprawiedliwość i jego tubę - Radio Maryja. Więcej tam: <a href="http://wobroniekrzyza.wordpress.com/">W obronie krzyża</a>