O przyjaźni między pisarzem i jezuitami

O nieznanym epizodzie z życia słynnego poety i nowelisty amerykańskiego z XIX wieku Edgara Allana Poe’a, który pod koniec życia znalazł przyjaciół wśród księży jezuitów z nowojorskiego kolegium św. Jana, przyszłego Uniwersytetu Fordham - pisze na swym blogu historyk Kościoła, Pat McNamara.

McNamara przypomina, że autor "Kruka" pod koniec życia przeniósł się do domu w rejonie nowojorskiego Bronxu, niedaleko Fordham, a w 1847 zmarła jego ukochana żona Virginia, co było powodem głębokiej depresji pisarza. Wtedy właśnie Poe był często widywany, jak pogrążony w smutku, zaniedbany i często bez pieniędzy, wędruje po terenie jezuickiego campusu. Wkrótce stał się popularną figurą na uczelni.

Z wieloma zakonnikami ten prekursor współczesnej literatury grozy zawierał przyjaźnie i prowadził rozmowy po francusku. Z duchownymi znajdował wspólny język w dyskusjach nt. literatury i religii. Księża zapraszali często głodnego pisarza na obiady, pozwalali mu także korzystać ze swej biblioteki. Choć Poe nie był katolikiem, jednak pod koniec życia nadzwyczaj cenił sobie towarzystwo jezuitów, pisząc o nich w liście do przyjaciela jako "wysoce wytwornych dżentelmenach i uczonych".

Zdaniem historyka z archidiecezji nowojorskiej, jest całkiem prawdopodobne, że w słynnym wierszu "Dzwony" Poe czerpał inspirację z dźwięku dzwonów, które słyszał na pobliskiej uczelni jezuickiej.

Poe zmarł w tajemniczych okolicznościach 7 października 1849 roku w Baltimore. Według niektórych źródeł, ostatnie jego słowa brzmiały:"Panie miej w opiece moją biedną duszę".

Uniwersytet Fordham istnieje od 1841 roku i od początku prowadzą go jezuici. Uczy się tam około 15 tys. studentów.

Edgar Allan Poe (1809-1849) to jeden z najsłynniejszych poetów i pisarzy amerykańskich. Jest uznawany za przedstawiciela romantyzmu i prekursora powieści detektywistycznej, kryminalnej i fantastycznej. Do najbardziej znanych należy zbiór nowel pt. "Opowieści groteskowe i arabeskowe".