"Przychodźcie wytrwale przed tabernakulum!"

Siostry klaryski wieczystą adorację Najświętszego Sakramentu w przyklasztornym kościele pw. Ducha Świętego w Pniewach koło Poznania rozpoczęły 25 lat temu - 8 marca 1987 r. Obecnie jest to jedna z 20 kaplic Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu znajdujących się na terenie archidiecezji poznańskiej.

Uroczysta Msza św. jubileuszowa, której przewodniczył w Pniewach metropolita poznański, była również okazją do dziękczynienia Bogu za 800-lecie charyzmatu Zakonu św. Klary, którego świętowanie zakony klariańskie rozpoczęły w Niedzielę Palmową 2011 r.

Zakon Klarysek od Wieczystej Adoracji obchodzi w tym roku również 100-lecie przejścia do II Zakonu św. Franciszka i przyjęcia Reguły św. Klary, co dokonało się to na mocy dekretu papieża Piusa X z 29 czerwca 1912 r. Stąd też podczas uroczystości w Pniewach obecny był także o. Filemon Janka, prowincjał franciszkańskiej prowincji pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

W homilii abp Gądecki, odnosząc się do jubileuszu powstania reguły klarysek, podkreślił wagę tego wydarzenia ze względu na szczególne miejsce, które zajmuje św. Klara w historii Kościoła.

- Św. Klara razem ze św. Franciszkiem rozwinęła jedną z najpopularniejszych duchowości średniowiecza - duchowość franciszkańską, a jej pełne pasji przeżywanie wiary pociągnęło za sobą liczne kobiety i dalej pociąga po dziś dzień - przypomniał wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski dodając, że nawet po ośmiu wiekach patrząc na tą świętą zwracamy uwagę na to, "jak osobowość św. Klary nieustannie wzbogaca Kościół swoim przykładem życia".

- Św. Klara wciąż promieniuje na kolejne pokolenia rodziny franciszkańskiej, a jej wpływ duchowy nie zamyka się wcale w granicach średniowiecza ani w klauzurze. Ona wciąż roztacza blask swojego świętego życia i zachęca do zdecydowanego i odważnego odkrywania nowych ścieżek, na których Pan chce nas dzisiaj prowadzić - zaznaczył abp Gądecki.

Zachęcił też obecnych na uroczystości, aby przychodzili wytrwale przed tabernakulum, fizycznie lub duchowo, aby czuć się kochanymi i by kochać drugiego człowieka.

- Chrystus obecny w Najświętszym Sakramencie mieszka między nami, kształtuje nasze obyczaje, umacnia cnoty, pociesza smutnych, umacnia słabych i pobudza wiernych, którzy się do Niego zbliżają, aby Go naśladować - mówił abp Gądecki.

Wspólnota klarysek w Pniewach obchodzi również w tym roku 40-lecie swojego osiedlenia się w tym mieście. 1 czerwca 1972 r. przeniosła się ona bowiem do klasztoru przy tutejszym kościele pw. Ducha Świętego z pobliskiej miejscowości Podpniewki, na mocy dekretu ówczesnego arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka.

Nazwa zakonu Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji funkcjonuje dopiero od 1972 r. Przyjęły ją siostry z zakonu Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (jego pierwotna nazwa to Siostry od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny), który został założony w 1854 r. w Maizières (Francja) przez o. Bonawenturę Heurlaut OFM Cap. i Józefinę Bouillevaux.

Do Polski Franciszkanki Najświętszego Sakramentu zostały przeszczepione przez s. Marię od Krzyża Morawską, która wstąpiła do niego po kasacie zgromadzenia felicjanek w 1864 r. Założyła ona w 1872 r. konwent w podpoznańskim Granowie w ówczesnym Wielkim Księstwie Poznańskim. Jednak w związku z prowadzoną przez władze pruskie walki z polską kulturą i religią, tzw. Kulturkampf, w 1873 r. siostry zostały skazane na wygnanie i przeniosły się do Lwowa.

Z czasem siostry z klasztoru lwowskiego zakładały kolejne fundacje w Europie i poza nią. Obecnie klaryski posiadają 2 klasztory we Francji, 8 w Polsce, 1 w Niemeczech, 1 w Austrii, 7 w USA, 2 w Bangladeszu, 12 w Indiach i 1 w Kazachstanie.

W 1912 r. Franciszkanki Najświętszego Sakramentu przeszły do II Zakonu św. Franciszka przyjmując Regułę św. Klary zatwierdzoną przez zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV w 1253 r. Przeoczono jednak ten fakt w nazewnictwie i dopiero w 1972 r. zmieniono ją na klaryski.

Duchowość i zarazem powołanie sióstr klarysek zawiera się w godle zakonnym, które przedstawia na owalnej tarczy monstrancję, a z obu stron winne gałązki i pszeniczne kłosy - symbole Eucharystii. Wspólnota ta ma charakter kontemplacyjny, a jej głównym celem jest adoracja Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynnym i wynagradzającym za niewdzięczność ludzi wobec wielkiego daru obecności Jezusa w postaci eucharystycznej. Jej zadaniem jest też troska o rozszerzanie kultu Eucharystii wśród wiernych.