Dwoje jednym ciałem

Drodzy Bracia i Siostry!

W tę niedzielę Ewangelia przytacza nam słowa Jezusa na temat małżeństwa. Na pytanie, czy mąż może legalnie oddalić własną żonę, jak to głosiło prawo Mojżeszowe (por. Pwt 24,1), odpowiedział On, że było to ustępstwo poczynione przez Mojżesza z powodu "zatwardziałości serca", podczas gdy prawda o małżeństwie sięgała "początku stworzenia", gdy "Bóg - jak jest to zapisane w Księdze Rodzaju - stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę swoją i złączy się ze swoją żoną i będą oboje jednym ciałem" (Mk 10, 6-7; por. Rdz 1,27; 2,24). I Jezus dodał: "A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela" (Mk 10,8-9). Taki jest pierwotny plan Boga, jak o tym przypomniał także Sobór Watykański II w konstytucji "Gaudium et spes": "Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona i wyposażona w prawa przez Stwórcę, powstaje na mocy przymierza małżeńskiego. (...) To sam Bóg jest twórcą małżeństwa (...)" (nr 48).

Myślę o wszystkich małżonkach chrześcijańskich: dziękuję wraz z nimi Panu za dar sakramentu małżeństwa i zachęcam ich do zachowania wierności ich powołaniu w każdym okresie życia, "w radości i bólu, w zdrowiu i chorobie", jak obiecywali sobie w czasie obrzędu sakramentalnego. Oby małżonkowie chrześcijańscy, świadomi otrzymanej łaski, mogli budować rodzinę otwartą na życie i zdolną do wspólnego przeciwstawiania się licznym i złożonym wyzwaniom naszych czasów. Dzisiaj szczególnie potrzeba ich świadectwa. Potrzeba rodzin, które nie dadzą się ponieść współczesnym nurtom kulturalnym, inspirowanym hedonizmem i relatywizmem i będą gotowe przede wszystkim do pełnienia z wielkodusznym oddaniem swego posłannictwa w Kościele i w społeczeństwie.

W adhortacji apostolskiej "Familiaris consortio" Sługa Boży Jan Paweł II napisał, że "sakrament małżeństwa (...) czyni małżonków i rodziców chrześcijańskich świadkami Chrystusa «aż po krańce ziemi», prawdziwymi i właściwymi «misjonarzami» miłości i życia" (nr 54). Misja ta skierowana jest zarówno do środka rodziny - zwłaszcza w służbie wzajemnej i w wychowaniu dzieci - jak i na zewnątrz: wspólnota domowa jest powołana do bycia znakiem miłości Boga do wszystkich. Jest to misja, którą rodzina chrześcijańska może wypełnić tylko wtedy, gdy podtrzymuje ją łaska Boża. Dlatego konieczna jest modlitwa, aby nigdy nie zmęczyć się i trwać w codziennym wysiłku dotrzymywania zobowiązań podjętych w dniu ślubu. Na wszystkie rodziny, a zwłaszcza te, które przeżywają trudności, przywołuję macierzyńskiej opieki Maryi Panny i Jej małżonka Józefa. Maryjo, Królowo Rodziny, módl się za nami!

Benedykt XVI