Pasterka, 25 grudnia 2004

1. "Adoro Te devote, latens Deitas“.

("Uwielbiam Cię pokornie, Bóstwo utajone".)

Tej Nocy rozbrzmiewają w moim sercu pierwsze słowa słynnego hymnu eucharystycznego, który towarzyszy mi każdego dnia w tym roku szczególnie poświęconym Eucharystii. W Synu Dziewicy, "owiniętym w pieluszki i leżącym w żłobie" (por. Łk 2, 12), uznajemy i wielbimy "Chleb, który z nieba zstąpił" (J 6, 41. 51), Odkupiciela, który przyszedł na ziemię, by dać życie światu.

2. Betlejem! W języku hebrajskim nazwa miasta, w którym według Pisma św. narodził się Jezus, znaczy "dom chleba". Tam właśnie przyszedł na świat Mesjasz, który powie o sobie: "Jam jest chleb życia" (por. J 6, 35. 48).

W Betlejem narodził się Ten, który w znaku łamania chleba pozostawi pamiątkę swej Paschy. Adoracja Dzieciątka Jezus staje się w tę Świętą Noc adoracją eucharystyczną.

3. Wielbimy Cię, Panie, który rzeczywiście jesteś obecny w Sakramencie Ołtarza; Chlebie żywy, który dajesz życie człowiekowi. Uznajemy w Tobie, słabe i bezbronne Dzieciątko, leżące w żłobie, naszego jedynego Boga! "W pełni czasów stałeś się człowiekiem między ludźmi, by połączyć koniec z początkiem, czyli człowieka z Bogiem" (por. św. Ireneusz, Adv. haer., IV, 20, 4).

Narodziłeś się tej Nocy, nasz Boski Odkupicielu, i dla nas, wędrowców na drogach czasu, stałeś się pokarmem życia wiecznego.

Wspomnij na nas, odwieczny Synu Boży, który przyjąłeś ciało z Maryi Dziewicy! Cała ludzkość, która przechodzi tyle prób i boryka się z trudnościami, potrzebuje Ciebie.

Zostań z nami, Chlebie żywy, któryś zstąpił z nieba dla naszego zbawienia! Zostań z nami na zawsze. Amen!