Tajemnica Boga w Trójcy Jedynego

Drodzy Bracia i Siostry!

W tę niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego obchodzimy uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Dzięki Duchowi Świętemu, który pomaga zrozumieć słowa Jezusa i prowadzi do poznania całej prawdy (por. J 14, 26; 16, 13), wierzący mogą poznać, by tak rzec, bliskość samego Boga i odkryć, że nie jest On nieskończoną samotnością, lecz jednością światła i miłości, życiem dawanym i otrzymywanym w odwiecznym dialogu Ojca i Syna w Duchu Świętym — Miłującego, Miłowanego i Miłości, by posłużyć się słowami św. Augustyna. Na tym świecie nikt nie może zobaczyć Boga, ale On sam dał się nam poznać, toteż jak apostoł Jan możemy powiedzieć: «Bóg jest miłością» (1 J 4, 8. 16), «myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam» (Encyklika Deus Caritas est, 1; por. 1 J 4, 16). Ten kto spotyka Chrystusa i nawiązuje z Nim relację przyjaźni, przyjmuje do swej duszy wspólnotę samej Trójcy Przenajświętszej, zgodnie z tym, co Jezus obiecał swym uczniom: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy» (J 14, 23).

Temu, kto wierzy, cały wszechświat mówi o Bogu w Trójcy Jedynym. Od międzygwiezdnych przestrzeni aż po mikroskopijne cząsteczki wszystko, co istnieje, odsyła do tego Bytu, który się objawia w wielości i różnorodności elementów, niczym w wielkiej symfonii. Wszystkie byty są uporządkowane według harmonijnej siły, którą przez analogię można nazwać «miłością». Lecz jedynie w osobie ludzkiej, wolnej i rozumnej, ten dynamizm staje się duchowy, staje się miłością odpowiedzialną, jako odpowiedź dawana Bogu i bliźniemu w szczerym darze z siebie. W tej miłości człowiek odkrywa swą prawdę i swe szczęście. Spośród różnych analogii, poprzez które wierzący mogą poznać coś z niewysłowionej tajemnicy Boga w Trójcy Jedynego, chciałbym tu wspomnieć analogię do rodziny. Ma ona być wspólnotą miłości i życia, w której różnice winny przyczyniać się do stworzenia «obrazu komunii».

Pośród wszystkich stworzeń arcydziełem Trójcy Przenajświętszej jest Maryja Dziewica. W Jej pokornym i pełnym wiary sercu Bóg przygotował sobie godny przybytek, aby mogła się wypełnić tajemnica zbawienia. W Niej miłość Boża spotkała się z doskonałą odpowiedzią, i w Jej łonie Jednorodzony Syn stał się człowiekiem. Z dziecięcą ufnością zwróćmy się do Maryi, abyśmy z Jej pomocą mogli czynić postępy w miłości, a nasze życie stało się hymnem ku chwale Ojca za sprawą Syna w Duchu Świętym.

Benedykt XVI