Towarzyszcie mi modlitwą w podróży do Afryki

Drodzy bracia i siostry!

Od wtorku 17 do poniedziałku 23 marca będę odbywał moją pierwszą podróż apostolską do Afryki. Udam się do Kamerunu, do jego stolicy Jaunde, by przekazać Instrumentum laboris ii Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Afryce, które odbędzie się w październiku tu, w Watykanie; potem pojadę do Luandy, stolicy Angoli, kraju, który po długiej wojnie domowej odzyskał pokój i teraz musi dokonać dzieła odbudowy w sprawiedliwości. Tą wizytą pragnę symbolicznie objąć cały kontynent afrykański: z jego tysiącem różnic i głęboką duszą religijną, z jego starożytnymi kulturami i mozolną drogą rozwoju i pojednania, z jego poważnymi problemami, bolesnymi ranami, wielkim potencjałem i nadziejami. Pragnę umocnić w wierze katolików, zachęcić chrześcijan do zaangażowania na rzecz ekumenizmu, wszystkim głosić orędzie pokoju, powierzone Kościołowi przez zmartwychwstałego Pana.

Gdy przygotowuję się do tej podróży misyjnej, rozbrzmiewają we mnie słowa Apostoła Pawła, które rozważamy w liturgii dzisiejszej Niedzieli Wielkiego Postu: «My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego — pisze Apostoł do chrześcijan mieszkających w Koryncie — który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków — Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą» (1 Kor 1, 23-24). Tak, drodzy bracia i siostry! Jadę do Afryki ze świadomością, że tym, których spotkam, mogę przedstawić i ofiarować wyłącznie Chrystusa i Dobrą Nowinę Jego Krzyża, tajemnicę najwyższej miłości, Bożej miłości, która zwycięża wszelki ludzki opór i sprawia, że możliwe są nawet przebaczenie i miłość nieprzyjaciół. Tym jest łaska Ewangelii, która potrafi przemienić świat; tym jest łaska, która może odnowić również Afrykę, ponieważ rodzi nieodpartą siłę pokoju i głębokiego, radykalnego pojednania. Kościół nie dąży zatem do celów ekonomicznych, społecznych i politycznych; Kościół głosi Chrystusa, przekonany, że Ewangelia może dotrzeć do serc wszystkich i je przemienić, odnawiając od wewnątrz osoby i społeczeństwa.

19 marca, właśnie podczas wizyty duszpasterskiej w Afryce, będziemy obchodzili uroczystość św. Józefa, patrona Kościoła powszechnego, a także mojego patrona. Św. Józef, ostrzeżony we śnie przez anioła, musiał uciekać z Maryją do Egiptu, w Afryce, by ocalić nowo narodzonego Jezusa, którego król Herod chciał zgładzić. Tak wypełniło się Pismo: Jezus szedł śladami starożytnych patriarchów i jak lud Izraela wrócił do Ziemi Obiecanej po okresie wygnania w Egipcie. Niebieskiemu wstawiennictwu tego wielkiego świętego zawierzam zbliżającą się pielgrzymkę i ludność całej Afryki wraz z wyzwaniami, które przed nią stoją, i nadziejami, którymi żyje. Myślę zwłaszcza o ofiarach głodu, chorób, niesprawiedliwości, bratobójczych konfliktów i wszelkich form przemocy, której wciąż niestety doświadczają dorośli i dzieci, która nie oszczędza misjonarzy, kapłanów, zakonników, zakonnic i wolontariuszy. Bracia i siostry, towarzyszcie mi w tej podróży modlitwą, zwracając się do Maryi, Matki i Królowej Afryki.

Po polsku:

Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Dziś w liturgii słyszymy słowa: «Gorliwość o dom Twój pożera mnie». Dotyczą one troski o świątynię, ale odnoszą się także do Kościoła i do każdego wierzącego. Niech Wielki Post będzie czasem oczyszczania naszych serc, aby były godnym mieszkaniem Boga. Niech Bóg wam błogosławi.

Benedykt XVI