Życie piękne w pokorze i ukryciu

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 19 marca 2006 r.

Dziś, 19 marca, przypada uroczystość św. Józefa, ale ponieważ zbiega się ona z III Niedzielą Wielkiego Postu, jej liturgiczne obchody zostały przesunięte na jutro. Gdy spotykamy się na modlitwie «Anioł Pański», jej maryjny charakter sprawia, że nasze pełne czci myśli podążają ku postaci oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i patrona Kościoła powszechnego. Pragnę przypomnieć, że wielkim czcicielem św. Józefa był również umiłowany Jan Paweł II, który poświęcił mu Adhortację apostolską Redemptoris Custos — Opiekun Odkupiciela, i z pewnością doświadczył jego pomocy w godzinie śmierci.

Ten wielki święty, choć pozostawał raczej w ukryciu, odegrał w dziejach zbawienia istotną rolę. Przede wszystkim dlatego, że jako należący do plemienia Judy złączył Jezusa z pokoleniem Dawidowym, dzięki czemu Syn Maryi Dziewicy, wypełniając mesjańskie obietnice, może o sobie powiedzieć, że jest prawdziwie «synem Dawida». Ewangelia św. Mateusza uwypukla w sposób szczególny mesjańskie proroctwa, które wypełniły się dzięki roli Józefa: narodziny Jezusa w Betlejem (2, 1-6); pobyt w Egipcie, gdzie schroniła się Święta Rodzina (2, 13-15); przydomek «Nazarejczyk» (2, 22-23). W tym wszystkim św. Józef jest, podobnie jak jego oblubienica Maryja, prawdziwym spadkobiercą wiary Abrahama: wiary w Boga, który kieruje wydarzeniami historii zgodnie ze swym tajemniczym planem zbawienia. Jego wielkość, podobnie jak i wielkość Maryi, potęguje fakt, że swą misję wypełniał w pokorze i w ukryciu nazaretańskiego domu. Sam Bóg zresztą w osobie swego wcielonego Syna wybrał taką właśnie drogę i styl — pokorę i życie w ukryciu — podczas swej ziemskiej egzystencji.

Przykład św. Józefa jest dla nas wszystkich wyraźną zachętą do wypełniania z wiernością, prostotą i pokorą zadania, które nam wyznaczyła Opatrzność. Myślę tu przede wszystkim o matkach i ojcach rodziny; modlę się, aby zawsze potrafili doceniać piękno prostego i pracowitego życia, troskliwie dbali o swoje małżeństwo i z entuzjazmem wypełniali wielką i niełatwą misję wychowawczą. Niech św. Józef wyjednuje kapłanom, którzy są ojcami dla wspólnot kościelnych, aby kochali Kościół czułą i ofiarną miłością. Osobom konsekrowanym niech pomaga wiernie i z radością żyć według rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Niech otacza opieką pracowników na całym świecie, aby wykonując różne zawody, przyczyniali się do postępu całej ludzkości, i pomaga wszystkim chrześcijanom wiernie i z miłością wypełniać wolę Bożą, aby z ich pomocą urzeczywistniało się dzieło zbawienia.

500-lecie Muzeów Watykańskich

W tym roku przypada 500-lecie Muzeów Watykańskich, które mój umiłowany poprzednik Jan Paweł II nazwał «jedną z najważniejszych bram Stolicy Apostolskiej otwartych na świat» («L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 4/2000, s. 40). Istotnie, instytucja ta pełni ważną rolę w misji Kościoła, przekazując milionom osób prawdy chrześcijańskie językiem sztuki. Z całego serca życzę pomyślnej realizacji programu wydarzeń kulturalnych oraz zapewniam o modlitwie za wszystkich pracowników Muzeów Watykańskich i za tych, którzy je zwiedzają.

Benedykt XVI