Watykan zwiększa kontrolę nad Caritas

Każdy dokument o treści lub ukierunkowaniu doktrynalnym bądź moralnym, wydany przez Caritas Internationalis [CI], musi być wcześniej zatwierdzony przez Papieską Radę "Cor Unum". Jest to jedno z najważniejszych postanowień ogłoszonych 2 maja w Watykanie nowych Statutów i Regulaminu Wewnętrznego tej największej na świecie katolickiej organizacji dobroczynnej.

Opublikowany dzisiaj Dekret Generalny, podpisany przez sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertonego, stanowi, iż "Cor Unum" jest urzędem "kompetentnym w sprawach dotyczących Caritas Internationalis w pełnym zakresie jej działalności instytucjonalnej". Dokument ten, złożony z 9 artykułów, podzielonych jeszcze na paragrafy i podpunkty, zawiera załącznik w postaci tekstu Przyrzeczeń, które szefowie i pracownicy CI są zobowiązani składać jako "niezbędny warunek ciągłości ich stosunku pracy".

Dekret wymaga, aby każdy tekst o treści bądź ukierunkowaniu doktrynalnej lub moralnej, wydawany przez tę organizację, został wcześniej poddany zatwierdzeniu przez "Cor Unum". Papieska Rada uczestniczy także, "za pośrednictwem swych przedstawicieli lub delegatów, mających prawo głosu, w posiedzeniach organów Caritas Internatonalis" oraz w obradach regionalnych jej członków i w spotkaniach koordynacyjnych - stwierdza Dekret. Rada mianuje także asystenta kościelnego dla CI, który "wspiera katolicką tożsamość Caritas", zatwierdza zawieranie kontraktów, dokonuje rewizji i zatwierdzenia bilansów, prowadzenia rachunkowości, porad w zakresie prawa pracy i zatrudniania personelu itp. spraw.

Tylko w razie "wielkich i pilnych potrzeb ludzkich" władze CI są upoważnione do zawierania na miejscu bezpośrednich umów roboczych z władzami rządowymi oraz z instytucjami międzyrządowymi i pozarządowymi.

Dokument watykański stwierdza ponadto, że przed rozpoczęciem urzędowania przewodniczący, sekretarz generalny i skarbnik Caritas Internationalis złożą przyrzeczenia na ręce szefa Papieskiej Rady "Cor Unum", podczas gdy pozostali pracownicy organizacji będą je składać przed sekretarzem generalnym. Przyrzeczenia te zawierają m.in. zobowiązanie do "pozostawania zawsze we wspólnocie z Kościołem katolickim zarówno w słowach, jak i w sposobie działania", jak również do "całościowego" przechowywania depozytu wiary, do jego przekazywania i "wiernego" ukazywania go oraz do odrzucenia jakiejkolwiek, sprzecznej z nim nauki.

Dekret wymaga także od pracowników CI, aby "nie prosili i nie zgadzali się na jakiekolwiek propozycje w formie zadośćuczynienia, nawet jeśli są one przedstawiane jako darowizny". Muszą oni również dochowywać wierności, w duchu chrześcijańskiego posłuszeństwa, tym, których władze kościelne uważają za prawdziwych doktorów i nauczycieli wiary lub ogłaszają przewodnikami Kościoła.

Caritas Internationalis jest największą katolicką organizacją charytatywną. Na zasadzie federacyjnej skupia obecnie 165 krajowych instytucji katolickich, pomagających potrzebującym, ofiarom klęsk żywiołowych, wojen itp., a także działających na rzecz rozwoju i służby społecznej. Działa w ponad 200 krajach na całym świecie.

Pierwszą organizacją tego rodzaju była Caritas Niemiec, powstała w 1897 we Fryburgu, potem utworzono podobne instytucje (pod różnymi nazwami) w Szwajcarii (1901) i Stanach Zjednoczonych (1910). W czerwcu 1924, podczas 27. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Amsterdamie 60 delegatów z 22 krajów zwołało konferencję w celu koordynacji działań luźno dotychczas współpracujących ze sobą krajowych stowarzyszeń dobroczynnych. Swą siedzibę miała ona w Lucernie, gdzie już wcześniej urzędowała Caritas Szwajcarii. Od 1928 konferencja nosiła nazwę Caritas Catholica. Delegaci krajowi spotykali się co 2 lata aż do wybuchu II wojny światowej, która przerwała tę działalność. Wznowiono ją w 1947 za aprobatą Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej.

W 1950, gdy trwał Rok Święty, w Rzymie odbyło się kolejne spotkanie katolickich organizacji charytatywnych z 22 krajów w celu omówienia kościelnej działalności pomocowej. W grudniu 1951 zwołano I zgromadzenie ogólne, powołujące do życia instytucję o nazwie Caritas Internationalis. Członkami założycielami byli delegaci z 11 krajów europejskich oraz z USA i Kanady. Ostateczne zatwierdzenie nazwy organizacji nastąpiło w 1957.

Od maja 2011 przewodniczącym CI jest kard. Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga z Hondurasu. Organizacja pomaga bezpośrednio ok. 24 mln ludzi roczne na całym świecie, zatrudnia ponad 440 tys. pracowników etatowych i korzysta z działalności przeszło 625 tys. wolontariuszy, a łączny budżet organizacji członkowskich wynosi ok. 5,5 mld dolarów.