Wielki Piątek - najważniejsze święto u luteranów

Wielki Piątek w Kościele ewangelicko-augsburskim to kulminacja 6-tygodniowego czasu pasyjnego i przygotowanie do Świąt Wielkanocy. Najważniejszym świętem dla luteranów jest Wielki Piątek - dzień smutku, ale i zbawienia.

Wielki Tydzień jest obchodzony, podobnie jak w całym chrześcijaństwie zachodnim, według kalendarza gregoriańskiego. Wielki tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową, podczas której wierni wspominają uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Zwieńczeniem tego czasu jest Wielki Czwartek i Wielki Piątek.

Wielki Piątek to wielkie święto Kościoła, najświętszy dzień dla luteranów. Tam, gdzie jest to możliwe, odprawia się kilka nabożeństw. W Wielki Piątek milkną dzwony, na ołtarzu i kazalnicy dominuje czerń, krzyż ołtarzowy jest na znak żałoby przesłonięty kirem. Czerń jest barwą liturgiczną tego dnia.

Wielki Piątek to pamiątka śmierci Pana Jezusa. Wierni słuchają wyjątków z historii męki i śmierci Zbawiciela. Do tradycji ewangelickiej należy też gremialne i rodzinne - w powadze, ciszy i skupieniu - przystępowanie do Wieczerzy Pańskiej.

Sensem teologicznym tego dnia jest prawda, że Bóg przyjął w sposób doskonały ofiarę Swojego Syna, złożoną za grzechy i dla zbawienia ludzi. Przez śmierć Chrystusa, jedyną i niepowtarzalną, człowiek został pojednany z Bogiem, otrzymuje życie wieczne i zbawienie - za darmo.

W Wielką Sobotę w niektórych parafiach są odprawiane krótkie nabożeństwa, niekiedy na cmentarzach. Barwą liturgiczną dnia jest również czerń. Wielka sobota to dzień łączący gorycz i ból pamiątki śmierci Chrystusa z pełnym nadziei oczekiwaniem na radość Zmartwychwstania.

Święto Zmartwychwstania Pańskiego (Wielkanoc) Kościół obchodzi w ciągu dwóch dni: w niedzielę i poniedziałek. W niedzielę odprawiane jest najpierw nabożeństwo rezurekcyjne, następnie uroczyste nabożeństwo główne ze spowiedzią i Komunią Świętą. Kolorem liturgicznym jest biel. Jest to jedno z najradośniejszych świąt roku kościelnego. Niektóre rodziny podczas tradycyjnych świątecznych posiłków dzielą się jajkiem, składając sobie wzajemnie życzenia.

Sens teologiczny dnia wyraża się w odkryciu, że to Jezus Chrystus ma władze nad życiem i śmiercią, która ze względu na Jego posłuszne i doskonałe wypełnienie woli Bożej, traci swą moc. Nad tymi, którzy wierzą w Chrystusa, śmierć również nie ma już swej władzy.

W Kościele ewangelicko-augsburskim nie są pielęgnowane niektóre zewnętrzne tradycje Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy, takie jak święcenie palm, pokarmów, czy budowanie grobów Chrystusowych. W centrum życia wiary i wyznawania luteranie stawiają Pismo Święte, które nic nie mówi na temat zewnętrzności. W dniach świątecznych wierni Kościoła ewangelicko-augsburskiego starają się skupić na zwiastowaniu żywego Słowa Bożego oraz porządkowaniu własnego życia przed Bogiem i ludźmi.