Zmarł kard. G. Cheli - kondolencje papieża

Zmarły kard. Giovanni Cheli "pozostawia świadectwo życia spełnionego, spójnego i wielkodusznie zgodnego ze swym powołaniem" - napisał Benedykt XVI w telegramie przesłanym po śmierci purpurata na ręce biskupa Asti, Francesco Ravinale. Kard.

Cheli zmarł w nocy z 7 na 8 lutego w wieku 94 lat. Pełnił szereg ważnych urzędów w Kościele, zwłaszcza w dyplomacji watykańskiej, a ostatnio (w latach 1986-98) przewodniczył Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących.

Ojciec Święty podkreślił zasługi kardynała jako kapłana troszczącego się o potrzeby wiernych, "zwłaszcza o chrześcijańską formację młodzieży". Zapewnił o swych gorących modlitwach, "aby Pan przyjął w radości i pokoju wiecznym tak gorliwego pasterza, wiernego Ewangelii i Kościołowi" oraz przekazał wyrazy pocieszenia i udzielił błogosławieństwa apostolskiego wszystkim, którzy dzielą ból z powodu jego śmierci.

Pogrzeb zmarłego hierarchy odbędzie się 9 bm. w bazylice św. Piotra w Watykanie, a Mszy św. z udziałem innych kardynałów, arcybiskupów i biskupów przewodniczyć będzie o godz. 17.00 dziekan Kolegium Kardynalskiego kard. Angelo Sodano.

Przyszły purpurat urodził się 4 października 1918 w Turynie. Kształcił się w seminarium duchownym w pobliskim Asti i na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego i licencjat z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1942 w Asti, po czym w tejże diecezji pełnił różne zadania, m.in. opiekował się z ramienia Kościoła młodzieżowym oddziałem Akcji Katolickiej i był prefektem w miejscowym seminarium duchownym. W latach 1949-52 studiował w Papieskiej Akademii Kościelnej, kształcącej dyplomatów watykańskich.

W 1952 wstąpił do służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, pracując w nuncjaturze apostolskiej w Gwatemali. W kraju tym wykładał również na miejscowym uniwersytecie katolickim. Po powrocie do Watykanu pracował w Sekretariacie Stanu, po czym w latach 1958-67 ponownie działał w nuncjaturach, najpierw w Hiszpanii (1955-62), a następnie we Włoszech (1962-67). W latach 1973-75 i 1978-86 był stałym obserwatorem Stolicy Apostolskiej, przy czym zanim został biskupem, urząd ten pełnił jako prałat.

8 września 1978 ogłoszono w Watykanie o jego nominacji na arcybiskupa tytularnego i nuncjusza apostolskiego (nie wiadomo dokładnie, czy mianował go w lipcu jeszcze Paweł VI czy już we wrześniu Jan Paweł I). Sakry udzielił mu 16 tegoż miesiąca sekretarz stanu kard. Jean Villot. 18 września 1986 Jan Paweł II powołał go na stanowisko proprzewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwa Migrantów i Turystyki Podróżujących, a gdy w wyniku reformy Kurii Rzymskiej, dokonanej przez Ojca Świętego w 1988, instytucja ta zmieniła nazwę na obecną Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, został jej pierwszym przewodniczącym.

Na konsystorzu 21 lutego 1998 papież włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. 15 czerwca tegoż roku hierarcha ustąpił z urzędu przewodniczącego Rady, a 4 października, skończywszy 80 lat, utracił prawo udziału w konklawe.

Zmarły kardynał należał do najwybitniejszych dyplomatów watykańskich, a zarazem do najostrzejszych krytyków niektórych działań politycznych, w które była zaangażowana także Stolica Apostolska. Od 2001 stanowczo potępiał plany amerykańskiej inwazji na Irak, a następnie rozpoczęcie jej - w tym był zgodny ze stanowiskiem Jana Pawła II. Ale przy innych okazjach krytykował niektóre nominacje biskupie, dokonywane przez tego papieża, a także wcześniejszą decyzję Pawła VI o pozbawieniu kardynałów powyżej 80. roku życia prawa udziału w konklawe.

Jako arcybiskup i kardynał uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. w obradach Synodu Biskupów, reprezentował Ojca Świętego na niektórych ważnych obchodach rocznicowych. Miał kilka odznaczeń, m.in. hiszpański Order Izabeli Katolickiej, krzyż komandorski Orderu Zasługi Włoch i niemiecki Krzyż Zasługi.

Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 209 członków, w tym 118 poniżej 80. roku życia i mających prawo udziału w konklawe. 51 z nich mianował Jan Paweł II i 67 - Benedykt XVI. Wśród 91 kardynałów, mających 80 i więcej lat, 2 mianował jeszcze Paweł VI, 72 - Jan Paweł II i 17 - jego następca.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są Włosi: Ersilio Tonini (ur. 20 VII 1914) i Fiorenzo Angelini (1 VIII 1916), najmłodszymi zaś Indus Baselios C. Thottunkal z Kościoła syromalankarskiego (ur. 15 VI 1959), Filipińczyk Luis Antonio Tagle (21 VI 1957) i Niemiec Rainer Maria Woelki (18 VIII 1956). Najdłuższy staż w Kolegium Kardynalskim ma Brazylijczyk Paulo Evaristo Arns OFM (14 IX 1921), mianowany kardynałem 5 III 1973 przez Pawła VI.