Emilian Kamiński - 60 lat minęło...

Emilian Kamiński, aktor stołecznych teatrów na Woli, Narodowego i Ateneum, reżyser, szef prywatnego Teatru Kamienica w Warszawie, odtwórca wielu ról w filmach, m.in. w "Szaleństwach panny Ewy", kończy we wtorek 60 lat.

Pytany, jakiego rodzaju artystyczne inicjatywy popiera jako dyrektor teatru, zaznaczył w jednym z wywiadów: - Widz nie może wyjść z mojego teatru przybity, na czworakach, (...) rzeczywistość wystarczająco przybija go na co dzień, żeby teatr jeszcze się do tego dokładał. My musimy motywować się do życia ("Rzeczpospolita", 10 października 2007 r.).

- Przychodzi do mnie wielu ludzi z gotowymi propozycjami. (...) Od razu też uprzedzam ewentualnych chętnych do współpracy - niech nie przychodzą z propozycjami z kręgu teatru okrucieństwa i nihilizmu. Gwałty, narkotyki, przemoc - ja tego nie chcę. Nie zamierzam unikać refleksji nad światem, ale nie interesuje mnie epatowanie beznadzieją i nienawiścią do wszystkiego wokół. Chcę, żeby w teatrze życie wyglądało trochę ładniej niż za oknem - mówił.

Kamiński urodził się 10 lipca 1952 r. w Warszawie. W 1975 r. ukończył studia w stołecznej PWST. W tym samym roku debiutował w Operetce Warszawskiej rolą D'Artagnana w "Trzech muszkieterach" Romana Czubatego. Następnie grał w Teatrze na Woli, w 1976 r. wystąpił tam w "Pierwszym dniu wolności" Leona Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego.

Rok później można go było oglądać na scenie Teatru Narodowego w reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza przedstawieniach "Mąż i żona" Aleksandra Fredry oraz "Sen srebrny Salomei" Juliusza Słowackiego. W Narodowym Kamiński występował do 1983 r. Grał m.in. u Hanuszkiewicza w "Komedii pasterskiej" Jana Andrzeja Morsztyna (1982) i "Śpiewniku domowym" Stanisława Moniuszki (1982).

Od 1983 do 2000 r. należał do zespołu Teatru Ateneum. Na tej scenie wystąpił m.in. w spektaklach: "Garaż" Emila Bragińskiego i Eldara Riazanowa (1987, reż. Janusz Warmiński), "Kontrabasista" Patricka Sueskinda (1992, reż. Robert Gliński), "Iwona, księżniczka Burgunda" Witolda Gombrowicza (1994, reż. Waldemar Śmigasiewicz i Maciej Wojtyszko), "Szalony dzień, czyli ..." Pierre'a Beaumarchais (1997, reż. Waldemar Śmigasiewicz) oraz, wspólnie z Magdaleną Zawadzką, w przedstawieniu "Mr Love" Karoline Leach (1999, reż. Tomasz Zygadło). W Ateneum Kamiński zajmował się także reżyserią. W 1985 r., razem z Wojciechem Młynarskim, wyreżyserował spektakl "Brel".

Od 1998 r., przez dekadę, Emilian Kamiński ponownie związany był z Teatrem Narodowym, grając m.in. w "Kartotece" Tadeusza Różewicza (1999, reż. Kazimierz Kutz), "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego (2000, reż. Jerzy Grzegorzewski), "Szkole żon" Moliera (2000, reż. Jan Englert), "Śmierci komiwojażera" Arthura Millera (2004, reż. Kazimierz Kutz) i "Chłopcach z Placu Broni" Ferenca Molnara (2007, reż. Michał Zadara).

W 2009 r. w Al. Solidarności w Warszawie rozpoczął działalność utworzony przez Emiliana Kamińskiego Teatr Kamienica, który artysta prowadzi razem z Justyną Sieńczyłło. Budynek teatru ma bogatą historię, od początku swego istnienia był miejscem łączącym sztukę i biznes. Mieszcząca się tam przed wojną kawiarnia "Pod fontanną" była miejscem koncertów oraz spotkań artystów i środowisk finansowych.

W aktualnym, lipcowym repertuarze Kamienicy są m.in. spektakle: "Super Susan" Petera Quiltera (reż. Marcin Bortkiewicz) z Ewą Kasprzyk - sztuka o szalonej Angielce, postanawiającej uczcić swoje okrągłe urodziny przez powtórzenie wycieczki do Australii, którą odbyła przed laty, w wieku lat dwudziestu ("niepowtarzalna zabawa w formie one man show" - czytamy w zapowiedziach) oraz "Pamiętnik z Powstania Warszawskiego" (reż. Jerzy Bielunas), z muzyką Mateusza Pospieszalskiego, "pełna ekspresji teatralna wizja tragicznych dni zamienionego w gruzy miasta, opowiedziana za pomocą współczesnych środków scenicznych".

W filmowym dorobku Emilian Kamiński ma m.in. role w "Niech cię odleci mara" Andrzeja Barańskiego (1982), "Szaleństwach panny Ewy", gdzie wystąpił jako malarz Jerzy Zawidzki (1984, reż. Kazimierz Tarnas), "Tangu z kaszlem" Jerzego Kołodziejczyka (1986, film telewizyjny), "Matce swojej matki" Roberta Glińskiego (1996), "Szatanie z siódmej klasy" Kazimierza Tarnasa (2006), komediach "U Pana Boga w ogródku" (2007) i "U Pana Boga za miedzą" (2009) Jacka Bromskiego oraz "Prostej historii o miłości" Arkadiusza Jakubika (2010).