Modlitwa to nie tylko słowa wypowiedziane po cichu. Angażuje ona całego człowieka - jego myśli, mowę, gesty, jednym słowem: całe ciało. W ten sposób wyrażamy myśli i emocje związane z relacją z Bogiem.
Możemy ją porównać do każdej innej relacji - kiedy nie widzimy kogoś bliskiego przez długi czas, chcemy się do niego przytulić. Kiedy komuś współczujemy, ocieramy jego łzy. Kiedy ktoś nas denerwuje i go nie rozumiemy, nie mamy ochoty się do niego zbliżać.
Wzór sposobu i formy modlitwy powinniśmy czerpać przede wszystkim od samego Jezusa. Pismo Święte nie raz wspomina o tym, jak Jezus się modlił:
"W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga". (Łk 6,12)
"On jednak usuwał się na miejsca pustynne i modlił się". (Łk 5,16)
"Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił»". (Mt 26,36)
Również Kościół wyróżnia i proponuje kilka podstawowych postaw, spośród których możemy dokonać wyboru w przypadku modlitwy osobistej.
Postawa siedząca
"Po kolekcie wszyscy siadają. Kapłan w bardzo zwięzłych słowach może wprowadzić wiernych w Liturgię słowa." (Mszał Rzymski, rozdz. IV, 128)
Jest to jedna z postaw będących elementem Mszy Świętej. Siedzimy m.in. podczas słuchania czytań i kazania. Świadczy to o naszym skupieniu, uwadze i koncentracji.
Czasem może być jednak postawą zbyt komfortową i relaksującą. Jeśli nasze myśli zbytnio uciekają, możemy wstać podczas modlitwy osobistej.
Postawa stojąca
"Potem wszyscy wstają i wykonuje się Alleluja lub inny śpiew, zależnie od okresu liturgicznego." (Mszał Rzymski, rozdz. IV, 131)
Postawa stojąca świadczy o szacunku, ale przede wszystkim o chęci do aktywnego działania. Stoimy w czasie ważnych momentów Mszy Świętej, np. podczas słuchania Ewangelii. Ta postawa towarzyszy nam również podczas ważnych uroczystości - zawierania małżeństwa lub przyjmowania chrztu. Wspomaga ona myślenie, uwagę i mobilizuje do pewnego wysiłku.
Ręce także wiele wyrażają - możemy je złożyć, trzymać wzdłuż ciała albo podnieść do góry w geście uwielbienia Boga. W niektórych kościołach w trakcie mszy podczas modlitwy Ojcze nasz wszyscy trzymają się za ręce w geście wspólnoty, miłości i solidarności.
Postawa klęcząca
"Przyklęknięcie, które wykonuje się przez zgięcie prawego kolana aż do ziemi, oznacza uwielbienie." (Mszał Rzymski, rozdz. IV, 274)
Postawa klęcząca wyraża pokorę i uniżenie. Pokazuje, że w naszym życiu jest Ktoś ważniejszy, Ktoś ponad. To postawa, która pomaga nam bardzo wiele ułożyć i uporządkować, a w ten sposób zbliża nas do Boga. Jest ona przeznaczona na szczególne momenty podczas Mszy Świętej - po przyjęciu Komunii Świętej albo przy wystawieniu Najświętszego Sakramentu.
Możemy zamknąć oczy, żeby w ten sposób lepiej skupić się na modlitwie. Często w kościele rozpraszają nas inne osoby, a zamknięte oczy pomagają nam przenieść uwagę w dobrą stronę. Niektórym pomaga umieszczenie wzroku w jednym konkretnym punkcie - w kościele może to być tabernakulum, a w domu krzyż powieszony na ścianie albo obraz przedstawiający Jezusa. Tak żebyśmy mieli świadomość, z kim się spotykamy.
Kościół proponuje nam wiele postaw modlitewnych, z których możemy skorzystać. Każdy z nas jest inny i może wyrazić siebie w różny sposób. Ci, którzy są otwarci, będą swobodnie stać z rękami uniesionymi do góry. Ci bardziej nieśmiali uklękną lub usiądą, żeby nie rzucać się w oczy. Nie kierujmy się tym, co robią inni - pozwólmy sobie wybrać w wolności. Wybrana postawa i sposób modlitwy ma nas przybliżać do Boga i pomagać w modlitwie. Jeśli temu nie służy, poszukajmy czegoś innego, czegoś dla siebie.
Pamiętajmy jednak, że w przypadku uczestnictwa we Mszy Świętej ważna jest jedność, jak podaje Mszał Rzymski: "Zachowywanie przez wszystkich uczestników jednolitych postaw ciała jest znakiem jedności członków chrześcijańskiej wspólnoty zgromadzonych na sprawowanie świętej liturgii: wyrażają one bowiem i kształtują duchowe przeżycia uczestniczących".
Skomentuj artykuł