Ten "dziwny" dar od samego początku budził kontrowersje. Dziś jest bardzo rozpowszechniony wśród grup Odnowy w Duchu Świętym. Na czym polega i jak go rozpoznać?
Charyzmat języków - glosolalia - to jeden z nadzwyczajnych darów Ducha Świętego. W Starym Testamencie nie ma o nim wzmianki. Został zapowiedziany przez Jezusa dopiero po Jego zmartwychwstaniu.
Od samego początku ten "dziwny" dar budził polemiki: "Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co ma znaczyć? - mówili jeden do drugiego. Upili się młodym winem - drwili inni." (Dz. 2,12-13).
Ujawnianie daru języków dzieli się formalnie na dwie postacie: powszechniejszą modlitewną (modlitwa w językach) i rzadszą prorocką (wygłoszenie proroctwa).
- Modlitwa w językach jest przede wszystkim formą modlitwy prywatnej, nawet wtedy gdy odbywa się w obecności innych, na spotkaniach modlitewnych. Modlący się w ten sposób człowiek jest świadomy, że mówi (nie wpada w trans, modli się w pełni władz umysłowych, może zacząć i skończyć kiedy uzna za stosowne), nie wie tylko co mówi.
- Proroctwo w językach ma miejsce wówczas, gdy ktoś odczuwa potrzebę modlitwy w językach, a ktoś inny wie, co to znaczy i tłumaczy ("Szum z Nieba").
Oprócz glosolalii istnieje również ksenoglosja, która polega nie tylko na rozumieniu nieznanych języków ale również na posługiwaniu się nimi w mowie oraz piśmie. Błażej Strzchmiński OFMCap pisze, że do wyróżnionych takim charyzmatem należał św. Ojciec Pio i było to potwierdzenie "obecności Ducha Świętego w jego świętym życiu". ("Głos Ojca Pio", nr 45/2007)
Co zrobić, kiedy otrzymamy dar języków?
Odpowiada Karol Sobczyk, lider wspólnoty Głos na pustyni.
Co to jest dar języków?
Wyjaśnia ks. Rafał Jarosiewicz, ewangelizator.
O powszechności daru języków mówi Tomasza Potrzebowska CSC, współorganizatorka rekolekcji "Jezus na Stadionie":
Teolog o charyzmatach i darze języków:
Dawid Gospodarek: Wracając do charyzmatów - w dokumentach soborowych, gdy mowa o charyzmatach, chyba nigdzie opisuje się zjawisk, które dziś kojarzone są z ruchem charyzmatycznym?
Ks. Grzegorz Strzelczyk: Bo Sobór nie wymienia poszczególnych charyzmatów. Nie wymienia ich także Katechizm, natomiast one przynależą do Tradycji. Np. całkiem szeroko o proroctwie pisał Tomasz z Akwinu w swojej Sumie Teologicznej, omawiając gratie gratis datae, czyli po naszemu "charyzmaty". Kwestię glosolalii mamy poświadczoną w Nowym Testamencie. O iubilatio pisali Ojcowie Kościoła, np. Augustyn. Mamy świadectwa o ekstazie i zachwyceniu, podobnych do tzw. spoczynków w Duchu Świętym. Musimy sobie uświadomić pewną rzecz. Panuje takie przekonanie, także wśród charyzmatyków, że to było w czasach apostolskich, potem nic, i w XX wieku wielkie przebudzenie. To nieprawda. Doświadczenie charyzmatyczne, niekoniecznie używające tego języka, trwało cały czas tam, gdzie żyło się intensywną duchowością, czyli w niektórych zakonach. Wystarczy wziąć żywoty świętych i zobaczymy, że tam to wszystko się cały czas działo, z różną dynamiką, z mniejszym akcentem na dar języków, który nie był szczególnie poważany (bo nie jest też w Nowym Testamencie). ||| Całą rozmowę znajdziesz tutaj
PRZECZYTAJ TEŻ:
Skomentuj artykuł