Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości. (Łk 16, 8)
Dziwnie brzmi w naszych uszach Jezusowa przypowieść, w której to gospodarz chwali nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. A przecież chwilę wcześniej chciał go zwolnić z pracy, bo oskarżono go, że trwoni jego majątek. Jednakże gospodarz nie chwali rządcy za jego nieuczciwość, ale za spryt i obrotność w znalezieniu wyjścia z trudnej sytuacji.
Na czym ten spryt polegał? Ano na uświadomieniu sobie, że kiedy straci stanowisko rządcy, nie będzie zdolny podjąć żadnej innej pracy. Wobec zaistniałej sytuacji czuje się bezradny i nieprzygotowany, a przecież trzeba było jakoś zabezpieczyć sobie przyszłość. Okazuje się jednak, że dobrze znał zarówno gospodarza, jak i ludzi, którzy na jego polach pracowali. Gospodarz musiał być dobrym człowiekiem, dbającym o swoich pracowników. Nie tylko sprawiedliwie płacił im za pracę, ale gdy trzeba było, pożyczał im dóbr potrzebnych do godnego życia, prawdopodobnie nie dopominając się o ich szybki zwrot. Cieszyło go to, że swoim bogactwem może dzielić się z potrzebującymi. Tą kartą postanowił zagrać rządca. Ma nadzieję, że jeśli pomoże biednym ludziom pomniejszyć ich dług wobec gospodarza, to i oni pomogą mu, gdy już zostanie zwolniony z pracy.
Okazuje się, że jego przewidywania przyniosły zaskakujący skutek. Jego pomoc okazana pracownikom spodobała się także gospodarzowi, który pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił.
Jeśli Jezus przytacza tę przypowieść, to znaczy, że i nas chce przez nią czegoś nauczyć. Czego? Przede wszystkim tego, że nikt z nas nie jest właścicielem świata, ale jedynie rządcą. Boski Gospodarz zaprasza nas do współpracy - z Sobą i z innymi ludźmi. W ten sposób przemieniamy nasz świat. Przed Nim trzeba się będzie kiedyś rozliczyć. Bezpośrednio nic Bogu dać nie możemy. On patrzy jednak, jak traktujemy ludzi, z którymi współpracujemy na ziemi i w odniesieniu do których weryfikujemy naszą postawę wobec Boga. Warto być dobrym dla ludzi, pamiętając także o tym, co zapowiedział Jezus: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40). Możemy być pewni, że za taką roztropność Bóg nas pochwali. Czy może nas spotkać coś piękniejszego?
Skomentuj artykuł