Jesteś domem Boga? - J 2, 13-22

(fot. Grumbler %-| / flickr.com / CC BY-NC-SA 2.0)
Mieczysław Łusiak SJ

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów.

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: "Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?" Jezus dał im taką odpowiedź: "Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo". Powiedzieli do Niego Żydzi: "Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?" On zaś mówił o świątyni swego Ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

DEON.PL POLECA

DEON.PL POLECA
„Szczęśliwi święci” - 70 inspirujących historii o ludziach, którzy – każdy na swój sposób – odpowiedzieli na powołanie

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.
Wspomóż nas

Tematy w artykule

Więcej w: Komentarze do Ewangelii

Jezus płacze nad zmarłym przyjacielem, bo jest blisko naszego bólu

Komentarze do Ewangelii

Bóg jest z człowiekiem w życiu i śmierci

Komentarze do Ewangelii

Rozdarci między wiarą i niewiarą – zaufać Panu

Komentarze do Ewangelii

Więcej w: DEON.pl

Zdaniem niektórych przyszłość Europy zależy od wyborów w USA, ale przede wszystkim zależy od nas

Świat

Trudne rozmowy o śmierci

Wiara

Papież modlił się na Cmentarzu Laurentyńskim

Kościół

Piekło? – Nie, dziękuję!

Komentarze

Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Wojskowymi od 30 lat dba o mogiły we Lwowie

Świat

Dziś bardziej niż kiedykolwiek boimy się śmierci i nie potrafimy towarzyszyć umierającym bliskim

Inteligentne Życie

Skomentuj artykuł

Jesteś domem Boga? - J 2, 13-22
Komentarze (1)
Maria
9 listopada 2012, 14:24
DOM Znajduję tu miejsce, gdzie odpocząć mogę, Jak w domu po pracy, czy też w niepogodę. Zatrzymam się zawsze, przybywam by przeżyć Spotkanie najmilsze... i mocno w to wierzyć. Dlaczego tu właśnie?... Od lat, gdy wróciłam Jak syn, co odnalazł znów ojca... w nim siła, Jak człowiek zziębnięty, miłości spragniony... Przychodzę po miłość!.. Domie wymarzony. Przybyłam po latach, szukałam w nim ludzi, Stał pusty, siedziałam, a duch mój się budził, Jak kiedyś w dzieciństwie u ojca i matki, Poczułam w nim pokój mej duszy... tak rzadki. A teraz?... Znajduję i nazwać nie umiem, Czy radość, czy szczęście... i czy to rozumiem? Tak jakby się burzył świat, który poznałam I nowe przybywa, którego nie znałam...
Dodaj komentarz