Majówka na DEON.pl - 10.05.2013
Podczas trwania II Soboru Watykańskiego, pod koniec jego II sesji, Ojciec Święty Paweł VI ogłosił, że uda się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Jego zapowiedź wywołała radość i wielki entuzjazm pośród zebranych, bo była znakiem, że w centrum Kościoła jest żywa Osoba Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. W ten właśnie sposób, idąc śladami naszego Pana, Paweł VI pragnął na nowo z całym Kościołem przeżyć piękno Ewangelii.
Będąc w Nazarecie, w miejscu gdzie dokonało się zwiastowanie i tajemnica wcielenia Syna Bożego, przypomniał całemu Kościołowi o potrzebie milczenia, modlitwy i kontemplacji. Bez nich wszelkie wysiłki zmierzające do reformy Kościoła pozostałyby daremne. Refleksja papieża także dzisiaj może być zachętą, by medytować tajemnice życia w Nazarecie. Możemy od Pana Jezusa, Maryi i Józefa uczyć się milczenia, życia rodzinnego oraz przykładu sumiennej pracy. Papież Paweł VI tak mówił: "Zanim jednak stąd odejdziemy, musimy pośpiesznie i jak gdyby ukradkiem przyswoić sobie kilka krótkich pouczeń Nazaretu".
Najpierw lekcja milczenia. "Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, wśród jego zamętu, zgiełku i wrzawy. O milczenie Nazaretu, naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa nauczycieli prawdy; naucz nas potrzeby i wartości przygotowania, studium, rozważania, osobistego życia wewnętrznego i modlitwy, której Bóg wysłuchuje w skrytości".
Potem lekcja życia rodzinnego. "Niech Nazaret nauczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter. Uczmy się od Nazaretu, że wychowanie rodzinne jest drogie i niezastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie".
Wreszcie przykład pracy. "O Nazaret, «domu Syna cieśli», tu właśnie chcielibyśmy zrozumieć i umocnić surowe, a przynoszące zbawienie prawo ludzkiej pracy, przywrócić świadomość jej wartości, przypomnieć, że praca nie może być sama w sobie celem, ale że jej wartość i wolność, którą daje, płyną bardziej z wartości celu, jakiemu ona służy, niż z korzyści ekonomicznych, jakie przynosi. Jakże byśmy chcieli pozdrowić stąd wszystkich pracujących całego świata i ukazać im wielki wzór ich Boskiego Brata, proroka wszystkich słusznych ich praw - Chrystusa, naszego Pana!".
Zatrzymajmy się i my, choćby na krótko w Nazarecie. Przypomnijmy sobie moment zwiastowania i ten niezwykły dialog anioła z Maryją. W tym prostym, nazaretańskim domu Słowo stało się ciałem. Maryja jest uprzywilejowaną drogą, przez którą Bóg przyszedł do nas (por. J 1,14). O tej tajemnicy mówił Ojciec Święty Benedykt XVI 4 października 2012 roku w Loreto w Sanktuarium Nazaretańskiego Domu: "Maryja dała swoje ciało, dała całą siebie do dyspozycji woli Bożej, stając się «miejscem» obecności Boga, «miejscem» w którym zamieszkał Syn Boży. Możemy tutaj przypomnieć słowa psalmu, którymi, według Listu do Hebrajczyków Chrystus rozpoczął swoje życie ziemskie, mówiąc do Ojca: «Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało… Wtedy rzekłem: Oto idę - w zwoju księgi napisano o Mnie - abym spełniał wolę Twoją, Boże» (Hbr 10,5.7). Maryja wypowiada podobne słowa wobec anioła, objawiającego plan Boga względem niej: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» (Łk 1,38). Wola Maryi zbiega się z wolą Syna w tym samym planie miłości Ojca i w niej łączą się niebo i ziemia, Bóg Stwórca i Jego stworzenie. Bóg staje się człowiekiem, Maryja staje się «żywym domem» Pana, świątynią, w której mieszka Najwyższy".
Matka Boża jest patronką naszych szarych dni, kiedy trzeba kogoś cierpliwie znosić, służąc bez narzekania, zapominając o sobie w duchu ewangelicznych błogosławieństw. Uczmy się także od Maryi dyskrecji, mądrego milczenia, które jest przejawem wewnętrznej radości i doświadczanej pełni w Bogu. Maryja jest przewodniczką życia w zwyczajności.
Skomentuj artykuł