Siedem duchowych wskazówek od świętego z Gazy. "Kto nie wyzwoli się od gniewu i smutku...".

W palestyńskim klasztorze niedaleko Gazy mieszkał mądry, starannie wykształcony i pokorny człowiek. Kochał czytać; gdy wstępował do klasztoru, zabrał ze sobą swoją bibliotekę. Był pisarzem i mnichem, został świętym. Tym, którzy szukali jego rady, proponował proste, wyważone, prowadzące do spokojnego życia wskazówki.

Dziś Palestyna i Gaza kojarzą się o wiele bardziej z wojną, niesprawiedliwością i niepokojem - tym bardziej warto odkryć mądrość człowieka, który żył pod Gazą w VI wieku i dzielił się z poszukującymi Boga swoją spokojną mądrością.

Siedem duchowych wskazówek św. Doroteusza z Gazy

1. Dobrze jest w każdej sprawie trochę mniej zdobyć dla siebie niż potrzebujemy: bo nie jest pożyteczne doznawać we wszystkim zaspokojenia.

2. Jeśli ktoś działa zgodnie z wolą Bożą, na pewno przyjdzie na niego pokusa: bo pokusa idzie albo przed każdym dobrem, albo za nim; i dobro, które nie zostało przez pokusę wypróbowane, nie jest pewne.

3. Kto nie wzgardzi wszelkimi rzeczami materialnymi, i chwałą, i wygodą cielesną, a nadto i chęcią usprawiedliwiania się, ten nie może się wyrzec własnej woli, ani się wyzwolić od gniewu i smutku, ani przynieść pokoju bliźniemu.

4. To znak pokory, nie gardzić żadną przysługą bliźniego: trzeba przyjmować wdzięcznie, choćby była mała i nic nie znacząca.

5. Nie rób nic złego nawet dla żartu. Bo zdarza się, że ktoś z początku robi źle dla żartu, a potem zło go wciąga nawet wbrew jego woli.

6. Niemożliwe jest rozgniewać się na bliźniego, jeśli się człowiek przedtem w sercu nie wyniósł nad niego i nie wzgardził nim, i nie uznał siebie za coś lepszego od niego.

7. Kto nie wzgardzi wszelkimi rzeczami materialnymi, i chwałą, i wygodą cielesną, a nadto i chęcią usprawiedliwiania się, ten nie może się wyrzec własnej woli, ani się wyzwolić od gniewu i smutku, ani przynieść pokoju bliźniemu.

Kim był św. Doroteusz z Gazy?

Św. Doroteusz z Gazy był chrześcijańskim mnichem z VI wieku. Pochodził z Antiochii, a jako młody mężczyzna wstąpił do wspólnoty abby Seridosa w pobliżu Gazy w Palestynie. Jego mistrzami byli "wielcy starcy", dwaj kontemplatycy: Jan i Barsafiniusz. Po ich śmierci zalożył nowy klasztor. Swoją duchowość opierał na realiźmie: nie wymagał od siebie i innych rzeczy niemożliwych, za dobre uważał zrównoważone, niepozbawione wyrzeczeń życie według zasady "pomiędzy ekscesem i brakiem".

---

Cytowane słowa św. Doroteusza pochodzą z opublikowanego na stronie cspb.pl fragmentu książki "Św. Doroteusz z Gazy. Pisma ascetyczne"

Źródło: taize.fr / tyniec.com.pl / cspb.pl / mł