Adelhar (Adelgar)

Imię germańskie z grupy imion dwuczłonowych. Składa się z częstego w antroponimii germańskiej członu adel- / adal- / ethel- 'sławny, znamienity, szlachetny' i -har / -her 'wojsko'. Mogło być mieszane z podobnie brzmiącym imieniem germańskim Adelhard / Adalhard, w którego członie drugim występuje element -hard / -hart 'mocny, silny, surowy'.

Z Polski brak poświadczeń jego występowania.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Adelharus, niem. Adelhar, Adelar.

Adelhar z Korbei. Był kuzynem Karola Wielkiego. Urodził się ok. r. 751, a wychowywał się na dworze. Gdy popadł w niełaskę, usunął się do opactwa w Korbei. Potem przez jakiś czas przebywał na Monte Cassino. Wezwano go do powrotu dla objęcia godności opata. Popierał wtedy studia i utrzymywał kontakt z Alkuinem oraz Pawłem Diakonem. W zarządzaniu cesarstwem miał udział poważny, ale po śmierci Karola wypowiedział się przeciwko Ludwikowi Pobożnemu. Zesłano go wtedy do Noirmoutier. W r. 822 pojednał się z cesarzem. Ze swym bratem Walem założył w Westfalii Nową Korbeę (Neu-Korvey), opactwo, które miało spełniać doniosłe zadania misyjne. Zmarł 2 stycznia 826 r., pozostawiając po sobie niewielką spuściznę literacką, zwłaszcza pisma o charakterze prawnozakonnym.

Żywot zredagowany przez Paschazego Radberta i późniejsze w BHL 58-62. Ich omówienie u Berschina, 3 (1991), 308-318. Literatura w LM 1 (1977), 105. Z nowszych: B. Kasten, Adalhard von Corbie - Die Biographie eines karolingischen Politikers und Klostervorstelers, Düsseldorf 1986. - Ikonografia w LCI 5 (1973), 29.