Aidan

Jest to imię pochodzenia celtyckiego (iroszkockiego); wywodzi się ze zdrobnienia irlandzkiego słowa oznaczającego ogień (aedhnait). Zatem Aidan to jest 'mały ogień, nowy ogień'. Historykom znany jest król szkocki Aidan (Aydan) oraz wielu biskupów i opatów noszących to imię.

Poza Irlandią i Szkocją nie zyskało ono większej popularności. Z Polski nie umiemy wskazać jego nosicieli.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aidanus, ang. Aidan.

Święci, którzy w literaturze hagiograficznej reprezentują to imię, nie są liczni. Bibliotheca sanctorum wymienia trzech, ale obok irlandzkiego biskupa z Ferns (- 626) szerzej znanym i czczonym jest jedynie

Aidan, biskup Lindisfarne. Zrazu był mnichem w Jona. Król Nortumbrii, Oswald, wezwał go do pracy nad nawracaniem Anglosasów. W r. 635 został biskupem. Surowość życia łączył teraz z wielką gorliwością i aktywnością. Założony przezeń klasztor w Lindisfarne stał się ośrodkiem promieniującym wiedzą i świętością. Do jego uczniów zaliczali się tacy ludzie, jak biskupi Eata i Ceda czy ksieni Hilda. Sam pozostał wierny obrzędom celtyckim. Zmarł 31 sierpnia 651 r. Beda w swej Historii (BHL 190) wspomina go z wielkim szacunkiem.