Arystion

Jest to imię pochodzenia greckiego, utworzone od przymiotnika áristos 'najlepszy' za pomocą sufiksu -i-n, którego używano do tworzenia hipokorystyków i patronimików. Arystion to: 1. pieszczotliwe nazwanie Arysta (od imion dwuczłonowych z pierwszym elementem Árist-); 2. 'należący do Arysta, syn Arysta'. Z historii starożytnej znamy Arystiona filozofa epikurejczyka, który w r. 88 przed Chr. stał na czele buntu biedoty w Atenach. Z pomocą Mitrydatesa VI Eupatra zajął miasto. Zginął w r. 86 przed Chr. w czasie oblężenia Aten przez Sullę.

W Polsce imię to nie było używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aristion, gr. Áristion.

Mówią niektórzy o dwóch, a nawet trzech świętych tego imienia. O dwóch nie wiemy jednak nic pewnego. Kilka słów poświęcimy trzeciemu:

Arystion, uczeń Pański. Tak chciał Papiasz, podczas gdy inni nazywali go uczniem apostolskim. Przypisywano mu ostatnie wiersze z Ewangelii św. Marka (16, 9-20), a nawet perykopę o jawnogrzesznicy u św. Jana (8, 1- -11). Inni sądzili, że zredagował Hbr. Są to hipotezy, wsparte na podstawach słabych, żeby nie powiedzieć - żadnych. Mimo tytułu, który mu formalnie przyznał Papiasz, nie widnieje też na starych listach uczniów Pańskich. Nie posiadamy również podstaw dla sformułowań, w których pomieszczały go martyrologia: Adona pod dniami 22 lutego i 17 października oraz Martyrologium Rzymskiego, które uważa go za biskupa Salaminy na Cyprze. Trudno byłoby ponadto uzgodnić z chronologią pisma, które mu przypisywano. Pozostaje tedy jednym z wczesnych wyznawców Chrystusa, mało rozeznanym w źródłach, niemal nieznanym żołnierzem pierwszego manipułu, którego spowił mrok zamierzchłego czasu.