Audencjusz

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie późne cognomen od łacińskiego imiesłowu czasu teraźniejszego audens, -entis 'słuchający'.

W Polsce nigdy się nie upowszechniło.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Audentius.

Przynajmniej dwóch świętych pojawia się w dziejach kościelnych pod tym imieniem. Tu kilka słów o tym, którego rola w tych dziejach była niewątpliwie znaczniejsza.

Audencjusz, biskup hiszpański. Nie wiemy właściwie, gdzie sprawował swą biskupią władzę, ale przypuszcza się, że był ósmym biskupem Toledo. Przypuszcza się również, że był współczesny Prudencjuszowi. W każdym razie żył w ostatniej ćwierci IV stulecia. Sądzą niektórzy, że należy go utożsamiać z Auksencjuszem, który w r. 380 brał udział w synodzie w Saragossie. Audencjusz był autorem pisma De fide adversus haereticos, które zaginęło.

Starsze w DHGE 5 (1931), 302 n. Kilka nowszych w Bibl. Ss. 2 (1961), 384 n.