Attyka

Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego Attika(-) występujące obok męskiego Attikós.

W Polsce jako imię nie używane. Znane jest jedynie jako nazwa geograficzna w środkowej Grecji, w której położone są Ateny. Ponadto termin attyka znany jest także w architekturze jako cecha charakterystyczna stylu renesansowego.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Attica, gr. Attika (Attik-).

Jedną tylko postać odnajdujemy pod tym imieniem w repertoriach hagiograficznych. Nie należy jej oddzielać od siostry, z którą żyła i doznawała czci.

Attyka i Artemizja były córkami konsula Gallikana, wychowanymi w dosyć wysokiej kulturze. Ojciec, stawszy się chrześcijaninem, zajmował się później obsługą chorych w Ostii i tam też za Juliana Odstępcy dostąpił męczeństwa. One natomiast osiadły przy bazylice pod wezwaniem św. Agnieszki, zbudowanej dopiero co przez cesarza na prośbę jego córki Konstancji. Tam zapewne dokonały żywota w domu, który na całe stulecia miał się stać przystanią dla rzymskich dziewic, poświęconych Bogu. Święte wspominano w dniu 18 lutego.