Auspicjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen rzymskie utworzone od czasownika auspicor 'urządzać wróżby z lotu ptaków'. W użyciu było imię męskie Auspicius i żeńskie Auspicia. Prawo badania woli bogów przed bitwą miał tylko dowódca, stąd wyrażenie: alicuis imperio auspicioque esse 'być pod czyjąś władzą lub dowództwem'. W języku polskim używamy także wyrażenia -pod auspicjami...-.

Jako imię w Polsce nie uzywane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Auspicius, fr. Auspice, wł. Auspicio.

W literaturze hagiograficznej znajdujemy pod tym imieniem trzech świętych biskupów. Jeden z nich to postać słabo rozpoznana historycznie. Trzeciego należy prawdopodobnie utożsamiać z drugim. Tego właśnie drugiego tu krótko przedstawimy.

Auspicjusz, biskup Toul. Zasiadał na tej starożytnej stolicy jako piąty. Pontyfikat przypadałby na czas około połowy V stulecia. Znamy go zaś dzięki wzmiance u Apolinarego Sydoniusza, a także dzięki listowi, który około 474 r. wysłał do komesa Arbogasta z przestrzeżeniami przed zachłannością. Jest to cenne świadectwo dla śledzenia rozwoju literatury rymowanej tego okresu. Święty zmarł zapewne w ostatniej ćwierci V w. Pochowano go na cmentarzu pod miastem. Wspomnienie obchodzono w dniu 26 lutego.