Baldomer (Baldomar, Baldemar)

Jest to dwuczłonowe imię złożone pochodzenia germańskiego. Pierwszy człon stanowi element bald- 'odważny, śmiały', a drugi, częsty w antroponimii germańskiej (a także w celtyckiej), odziedziczony z doby indoeuropejskiej -mar / -m-r 'sławny'. Całość interpretować by można jako 'sławny z odwagi'. Mogło występować w formach obocznych: Baldimer, Baldemer.

Z Polski nie umiemy wskazać nosicieli tego imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Baldomerus, Baldomarus, Baldimerus, Baldomeres, fr. Galmier, hiszp. Baldomaro, Baldomero, niem. Baldemar, Baldomer, Baldimer, Baldemer.

Baldomer żył na początku VII stulecia. Pochodził z Forez, ale wcześnie przybył do Lyonu, gdzie wykonywał zawód ślusarza. Budował przy tym wszystkich miłością i rozmodleniem. Potem wstąpił do opactwa Saint-Just. Uczyniono go tam subdiakonem, ale przed wstąpieniem na wyższe stopnie duchowne wzbraniał się zdecydowanie. Zmarł około r. 630. Wspominano go w dniu 27 lutego.