Baradat (Baradot)

Jest to prawdopodobnie imię pochodzenia syryjskiego, etymologicznie związane z nazwą miasta Bered / Barad (Sur) 'wielki'. Na skutek podobieństwa fonetycznego drugiej części imienia do greckiego d-tas 'dawca' mogło też pojawiać się w piśmiennictwie w formie Baradátos, Baradótos.

W Polsce nie potwierdzone ani z dawnych epok, ani ze współczesności.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Baradatus, Barodotus, gr. Baradátes, ang. Baradatas.

Baradat, pustelnik syryjski. Znamy go dzięki Teodoretowi, który w swej Religiosa historia opisał jego ascezę. Długo żył w ciasnej niezadaszonej celce, wystawiony na działanie słońca i deszczu. Potem biskup Antiochii odwiódł go od tego trybu życia. Stosował jednak inne surowości. Sława tej ascezy tak była wielka, że poszanowaniem darzyli go nawet tacy dostojnicy, jak cesarz Leon, który przesłał mu odpis listu skierowanego do papieża i patriarchów. List ten nosił datę 29 sierpnia 457 r. Nie wiemy, jak długo jeszcze potem Baradat żył. Grecy wspominali go w dniu 22 lutego.