Barbacjan

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od nomen gentilicium Barbatia. Z kolei nazwa rodu pochodzi od cognomen Barbatus 'Brodacz, Brodaty'. Barbacjan (Barbatianus) to 'należący do rodu Barbatia'.

W dokumentach polskich w w. XV (1448) poświadczone jest imię Barbacz, które może być spolszczoną formą łacińskiego Barbatianus.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barbatianus, wł. Barbaciano.

Barbacjan. Był prawdopodobnie kapłanem w Rawennie, otoczonym po swej śmierci żywą czcią wiernych. Pochowano go w kaplicy przy dawnym pałacu cesarskim, który tymczasem zmienił swe przeznaczenie. Dało to później okazję do powstania legendy, w którą wkomponowano wątki pozbierane z innych pism hagiograficznych. Tak to powstał tekst (BHL 972), pełen nieprawdopodobieństw i sprzeczności. Kult istniał jednak już w IX w. W Rawennie wspominano Barbacjana w dniu 31 grudnia.