Barbarus

Jest to imię wywodzące się z greki (za pośrednictwem łaciny). Oznaczało ono pierwotnie nie-Greka i nie-Rzymianina, człowieka, który nie mówi po grecku ani po łacinie, a więc barbarzyńcę. Formą żeńską tego imienia była BARBARA.

W Polsce jako imię nie poświadczone.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barbarus, gr. Bárbaros.

Barbarus, męczennik. Wedle jednych jego męczeńska śmierć dokonała się za panowania Juliana Odstępcy, inni natomiast przesuwają ją na początek IX w. Istnieją cztery legendy, które w rozmaity sposób prezentują jego dzieje. Trudno wydobyć z nich choć cośkolwiek. Mimo to święty cieszył się czcią, rozprzestrzenioną bardzo szeroko. Wenecjanie chlubili się posiadaniem jego relikwii. Ośrodkiem kultu było jednak Modon na Peloponezie. Wspomnienie obchodzono na ogół w dniu 14 maja, ale w synaksariach widniało także w innych dniach, między 5. a 15. tego miesiąca.