Baroncjusz

Jest to zlatynizowana forma galijskiego (celtyckiego) cognomen, występującego też w obocznej formie Barontus. Na gruncie celtyckim cognomen Barontus utworzone zostało od spieszczenia Barran (od Barr, Bar) 'szczyt, wierzchołek'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barontius, Barontus, ang., niem. Barontius, Baroncius, wł. Baroncio.

Baroncjusz, eremita z Pistoi (w Toskanii). Jego żywoty (BHL 996-997) powstały późno; skojarzyły go one nie tylko z towarzyszem o imieniu Dezydery, ale poplątały także z elementami wziętymi ze sławnej w średniowieczu Visio Barontii monachi Longoretensis. Był jednak postacią odrębną. Zmarł około r. 695. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został pod dniem 25 marca.