Bernold

Jest to złożone imię germańskie, w którym człon pierwszy stanowi element bern- 'niedźwiedź', a drugi -wald 'władać, rządzić, panować'. Zatem Bernold to 'ten, który panuje jak niedźwiedź; władca-niedźwiedź'. Imię to na gruncie germańskim mieszało się czasem z innym imieniem złożonym - Bernulf / Bernolf, w którym człon pierwszy stanowi element bern- 'niedźwiedź', a drugi -wolf / -wulf (po spółgłosce -olf / -ulf) 'wilk'.

W Polsce nigdy nie uzyskało popularności.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Bernoldus, Bernolfus, Bernulfus, niem. Bernold, Bernolf, Bernulf.

W rocznikach kościelnych znaleźć można co najmniej dwóch świętych, którzy zapisani zostali pod tym imieniem. Jeden z nich mało jest znany i niewiele o nim wiemy. Przedstawiamy tu krótko drugiego:

Bernold (Bernulf), biskup Utrechtu. Zanim w r. 1027 wstąpił na tę stolicę, był zapewne dworzaninem Konrada II. Dzięki hojności Henryka III, który na Boże Narodzenie 1046 r. został cesarzem, otrzymał dla biskupstwa wiele nadań. Wziął zapewne udział w synodzie w Akwizgranie (1049), w którym uczestniczył papież. W swej diecezji przejawiał tendencje, które wieściły rychłą reformę. Może był także w Moguncji, gdzie Leon IX wystąpił przeciw symonii i mieszaniu się postronnych w sprawy kościelne. Wydaje się ponadto, że przyczynił się do pomnożenia kościołów w diecezji utrechckiej. Zmarł 19 lipca 1054 r.