Bertyn

Jest to zromanizowana forma hipokorystyczna germańskiego imienia złożonego, z pierwszym członem Bert-, np. Berthold. Może to być też skrócone imię powstałe z imienia Albertin, przez obcięcie początkowej sylaby.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Bertinus, fr. Bertin, wł. Bertino.

Dwóch średniowiecznych mnichów, czczonych jako święci, nosiło to imię. Jeden mało był znany. Prezentujemy tu sylwetkę tego, którego kult był znacznie większy i bardziej rozpowszechniony.

Bertyn, opat z Sithiu. Gdy św. Audeomar (Omer) został biskupem w Boulogne i w Thérouanne, znalazł trzech współpracowników w osobach Momelina, Ebertamna i Bertyna. Powierzył im rozkrzewienie życia zakonnego na terenie swej diecezji. Sam ufundował na podarowanej sobie włości w Sithiu opactwo i w nim jako przełożonego osadził Momelina. Gdy w r. 660 tego ostatniego powołano na stolicę biskupią w Noyon, jego następcą został Bertyn. Okazał się świetnym administratorem, zapobiegliwym o donacje i immunitety. Dbał równocześnie o życie wewnętrzne klasztoru, przy czym kierował się wytycznymi reguły św. Kolumbana. Jej przecież uczniem był św. Audeomar. Opactwo szybko wzrosło w liczbę. Bertyn zmarł prawdopodobnie w r. 698. Już w r. 745 jego imię opatrywano tytułem świętego.