Besarion

Jest to imię pochodzenia greckiego. Wywodzi się od greckiego przydomka Bachusa (Bassareús / Bessareús) lub od nazwy miasta Besaro. Wtedy Bésarion znaczyłoby 'pochodzący z miasta Besaro.

W Polsce znamy to imię z historii. Nosił je w XV w. kard. Bessarion, uczestnik soboru florenckiego, który podpisał unię florencką (jako arcybiskup nikejski w imieniu strony prawosławnej). Był wielkim humanistą. Po zdobyciu Konstantynopola przez Turków pozostał w Italii, gdzie poularyzował grecką literaturę i filozofię.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Besarion, Bessarion, ros. Wissarion.

W literaturze hagiograficznej pojawia się pod tym imieniem co najmniej trzech świętych. Niektórzy z nich ledwo zaznaczają się w zamierzchłych czasach. Nieco wyraziściej zarysowuje się postać, której poświęcimy tu kilka słów.

Besarion, pustelnik egipski. Był współczesnym Jana z Lycopolis, żył więc w drugiej połowie IV stulecia. Późna tradycja dopatrywała się w nim ucznia św. Antoniego oraz św. Makarego Scytyjskiego, wydaje się jednak, że nie należał do żadnej grupy czy szkoły. Był raczej nieustannym wędrowcem Bożym, przemierzającym rozmaite szlaki, bez dachu nad głową. Ale miał ucznia w osobie niejakiego Dukasa, któremu też zawdzięczamy kilka o nim wiadomości. Historia Lausiaca zawiera piękną anegdotę opatrzoną jego imieniem. W synaksariach greckich wspominano go w dniu 27 listopada; w Synaksarium Aleksandryjskim w dniu 18 sierpnia; natomiast w Martyrologium Rzymskim w dniu 17 czerwca.