Betariusz

Jest to zlatynizowana forma germańskiego imienia dwuczłonowego, w którym pierwszym członem jest bet- / bed- / bad- / bat- 'wojna, walka', a drugim -har / -her 'wojsko'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Betarius, Boetharius, Betharius, fr. Béthaire, Bohaire.

Betariusz, biskup Chartres. Kształcił się w tamtejszej szkole katedralnej. Potem wiódł życie eremickie niedaleko Blois. Po dziś dzień miejsce to nosi nazwę Saint-Bohaire. Około r. 588 król Chlotar II powołał go na stanowisko swego kapelana i kierownika szkoły dworskiej. Wychował w niej kilku wybitnych mężów, zasiadających potem na rozmaitych stolicach biskupich. Jego samego na stolicę w Chartres wezwano około r. 594. Także tam dbał o szkołę katedralną, sławną przez całe niemal średniowiecze. Dużo musiał znieść wobec ekspansywnej polityki Teodoryka, inspirowanej przez Brunhildę. Po poddaniu miasta temu władcy przebywał chwilowo w więzieniu. Około r. 623 uczestniczył w synodzie w Sens. Zmarł wkrótce, w dniu 2 sierpnia.