Boecjusz

Jest to imię pochodzenia grecko-łacińskiego. Znaczeniowo wiąże się ze słowem pospolitym boethus, -i 'pomocnik, wspomożyciel'. Formalnie Bo-thios (łac. Boethius) utworzone zostało od innego imienia (cognomen), od Boethus. W inskrypcjach pisane też: Voetius, Veaetius, Bohetyus.

W Polsce notowane od w. XIV, ale nigdy nie zyskało większej popularności.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Boëthius, wł. Boezio.

Literatura hagiograficzna zna trzech świętych tego imienia. O najsławniejszym kilka słów powiemy poniżej, pod imieniem SEWERYN. Tu tylko o tym, który doczekał się dość intensywnej czci w swym kraju.

Boecjusz irlandzki. Zwał się właściwie Bute Mac Bronaigh, a Boecjusz (lub Boescius) było zlatynizowaną formą tego pierwotnego imienia. Z życiem zakonnym zapoznał się prawdopodobnie na terenie Walii. Po powrocie do kraju założył klasztor w Mainstir Buiti, który stał się jednym z najsławniejszych ośrodków życia mniszego na Wyspie. W pobliżu miał także założyć drugi klasztor dla mniszek. To pewne, że zmarł w r. 521. Jego wspomnienie obchodzono 7 grudnia lub też 15 maja.