Brachio

Jest to imię wywodzące się z rzymskiego gentilicium Braccia (Braccius), pisane też Bracchius, znaczeniowo związanego ze słowem pospolitym bracchium 'ramię, ramię łuku, gałąź drzewa'.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Brachio, fr. Brachion, Braque.

Brachio, opat z Menat (Owernia). Znamy go przede wszystkim dzięki Grzegorzowi z Tours, który wspomina o nim w rozdziale In gloria confessorum, poświęconym św. Emiliuszowi (BHL 106). Zrazu był myśliwym na usługach księcia Owernii, Sygiwalda. Jako taki zawędrował pewnego razu do pustelni Emiliusza w Ponticiacus (Pontgibaud lub Pionsat). Poruszony jego naukami, rozpoczął życie bogobojne, a po śmierci swego pana przystał do swego mistrza. Gdy Emiliusz zmarł, a w eremie osiadło wielu poszukujących życia doskonałego, objął po zmarłym kierownictwo tej gromady. Zapoczątkowano tak istnienie opactwa, które córka Sygiwalda wyposażyła w dobra. Potem powierzono mu rządy opackie w Menat. Zmarł tam 9 lutego 576 r.