Bronisława

Imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego, utworzone od imienia męskiego Bronisław. W pierwszym członie imię to zawiera element broni-, który jest tematem infinitywu-aorystu od słowa bronić (por. staro-cerkiewno-słowiańskie brani-ti). Por. polskie Bronisław, pomorskie Barnisław, czes. Branislav, sch. Branislav. Ten typ imienia na gruncie słowiańskim był bardzo twórczy. Do tej samej kategorii należą też imiona: Wroci-sław, sch. Wrati-mir, czes. Vrati-voj.

Imię Bronisława poświadczone jest w 1259 roku i do czasów obecnych w Polsce używane. Jako zdrobnienia znane są Bronia i Bronka.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Bronislava; niem. Bronislava.

Święta, a raczej błogosławiona tego imienia jest tylko jedna i zajmuje poczesne miejsce w gronie świętych i błogosławionych narodowych. Urodziła się prawdopodobnie około r. 1200. W każdym razie przed r. 1217 wstąpiła do norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem, gdzie wówczas życie klasztorne było w pełnym rozkwicie. Wiemy ponadto z dodatku do Vita św. Jacka (BHL 4052), której autorem jest dominikanin Stanisław, że Bronisława miała w r. 1257 wizję chwały, jakiej dostąpił ten święty. Gdy go w r. 1594 kanonizowano, w związku z nim rozgłosu nabrało także imię bogobojnej norbertanki. Zaczęły się wówczas poszukiwania jej grobu i rzeczywiście w r. 1604 odkryto w murze kościoła na Zwierzyńcu skrytkę z trumienką. Znalezisko odniesiono do tzw. translacji i elewacji, to znaczy do tego przeniesienia i podniesienia relikwii, które jeszcze w późnym średniowieczu uchodziły za równoznaczne z kanonizacją. W XVII stuleciu te pewne wiadomości o Bronisławie wzbogacono o inne szczegóły, które nie mają żadego uzasadnienia w źródłach. To tylko jest prawdopodobne, że data śmierci, 29 sierpnia 1259 r., pochodzi z dawniejszych, zaginionych zapisów kalendarzowych lub nekrologów. Niemniej, legendarne opowiadania przyczyniły się do ożywienia czci, której ośrodkiem stał się już w w. XVIII Sikornik, wzgórze uwieńczone później kopcem Kościuszki. Kult zaaprobował w r. 1839 Grzegorz XVI. Dzień święta ustalono wówczas na 3 września. W r. 1885 przeniesiono ten termin na 1 września. Za Piusa IX (1851) przyjęto również Bronisławę do kalendarza diecezji wrocławskiej. Największe jednak natężenie kultu błogosławionej datuje się na pierwszą połowę naszego stulecia, co zrozumiałe jest na tle wzmożenia się uczuć patriotycznych i ożywienia kultu wszystkich świętych polskich.