Cerboniusz

Imię o niepewnej etymologii. Prawdopodobnie wywodzi się z greki, a jego podstawę stanowi nazwa geograficzna Kérb-s.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cerbonius, wł. Cerbonio.

Roczniki kościelne wspominają trzech świętych, którzy nosili to imię. Po wnikliwszym wczytaniu się w legendy, które o nich opowiadają, wolno jednak przypuszczać, że osnuły one jedną i tę samą postać, którą tu przedstawimy:

Cerboniusz, biskup Massa Marittima (Populonia). Mówi o nim w swych Dialogach i podnosi jego świętość Grzegorz Wielki. W czasie inwazji Longobardów usunął się na wyspę Elbę i tam około r. 575 zmarł. Ciało przeniesiono do Massa Marittima. Wedle legend, których rodowód można wyśledzić, miał być uciekinierem z Afryki, skąd wygnało go prześladowanie ariańskie. Jako biskupa Populonii Totyla skazał go ponoć na pożarcie przez niedźwiedzia. Wtedy właśnie uciekł na Elbę. Kojarzono go też bezpodstawnie ze św. Regulusem lub osadzano jako biskupa w Weronie. Wspólne wspomnienie umieszczano pod dniem 10 października.