Compi?gne

Karmelitanki z C., męczennice. Karmel w Compi-gne powstał w r. 1641. W r. 1789 liczył szesnaście sióstr -chórowych-, trzy konwerski oraz dwie furtianki. 4 sierpnia 1790 r. dyrektorium obwodu przystąpiło do inwentaryzowania ich dóbr. W pięć dni później siostry podpisały przysięgę konstytucyjną i przebrane w strój świecki rozeszły się grupkami po cztery. Przez cztery lata nikt ich nie niepokoił, a one zaś w miarę możności kontynuowały życie zakonne. W r. 1792 podpisały akt ofiarowania się na żertwę za pokój dla Kościoła i Francji. W czerwcu 1794 r. dokonano u nich rewizji i znaleziono korespondencję z księżmi oraz portret Ludwika XVI. Aresztowano je wtedy i osadzono w klasztorze wizytek. Potem odesłano je do Paryża. Zamknięte w Conci-rgerie, kontynuowały tam swe zakonne zajęcia. 17 lipca skazano je na śmierć -za przywiązanie do dziecięcych wierzeń, głupich praktyk religijnych-. Tego samego dnia zginęły pod gilotyną na placu Nation. Wchodząc na szafot, śpiewały psalm Laudate Dominum omnes gentes. Beatyfikował je w r. 1905 Pius X. Oto ich zakonne imiona (i nazwiska): przeorysza Teresa od św. Augustyna (Maria Magdalena Lidoine); podprzeorysza Ludwina (Maria Anna Brideau); Anna Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (Maria Anna Piedcourt); Szarlota od Zmartwychwstania (Anna Maria Magdalena Thouret); Eufrazja od Niepokalanego Poczęcia (Maria Klaudia Brard); Henrietta od Jezusa (Maria Gabriela de Croissy); Teresa od Serca Marii (Maria Anna Hanisset); Teresa od św. Ignacego (Maria Gabriela Trézel); Julia Luiza od Jezusa (Róża Krystyna de Beufville); Maria Henrietta od Opatrzności (Maria Anna Pelras); Konstancja (Maria Genowefa Meunier); Maria od Ducha Świętego (Angelika Roussel); siostra od św. Marty (Maria Dufour); siostra od św. Franciszka Ksawerego (Elżbieta Vérolet); Katarzyna Soiron i Teresa Soiron. W r. 1931 Gertruda von Le Fort uczyniła z nich bohaterki powieści pt. Die letzte am Schafott. Dominikanin Bruckberger wystąpił wówczas z inicjatywą przeniesienia powieści na ekran. Dialogi napisać miał Bernanos, ale ukazały się dopiero w r. 1949. W osiem lat później Francis Poulenc skomponował według nich operę, w końcu zaś Bruckberger wyreżyserował film koprodukcji włosko-francuskiej.