Dariusz

Imię pochodzenia staroperskiego o znaczeniu 'ten, kto jest bogaty; władca bogactw; stróż skarbu'. Grecy przejęli perskie Daraya-wahusz jako D-reios, co dało w łacinie postać Darius. Z historii starożytnej znamy Dariusza Wielkiego, Achemenidę, który prowadził wojny z Grekami.

W Polsce w czasach dawnych nie używane. Pewną popularność zyskało w czasach ostatnich (chyba jako wtórne od DARIA). Jego spieszczeniami są Darek, Daruś, Dareczek.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Darius, gr. D-reios, ros. Darij.

Dariusz, który w Martyrologium Rzymskim widnieje pod dniem 19 grudnia, może służyć za przykład tych błędów przepisywaczy, które tu i ówdzie zmąciły kult świętych i dały powód do utrwalonych nieporozumień. Imię przejęto z niektórych rękopisów Martyrologium Hieronimiańskiego, ale analiza porównawcza bogatszego materiału rękopiśmiennego wykazuje niezbicie, że chodziło o zniekształcone imię żeńskie, a więc o Darię, czczoną razem z Chryzantem. Nic też nie wiadomo o towarzyszach Dariusza, rzekomych męczennikach z Nikomedii: Zozymie, Pawle i Sekundusie.