Deusdedit

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Należy do grupy chrześcijańskich imion teoforycznych. W pierwszym członie zawarte jest słowo Deus 'Bóg', a w drugim forma 3 os. lp. czasu przeszłego -dedit 'dał'. Odpowiada mu więc nasze Bogdał. Jest to synonimiczne imię do Adeodatus 'dany przez Boga'.

W Polsce znamy nasz rodzimy odpowiednik tego łacińskiego imienia: Bogdał, Bogodał, poświadczony w dokumentach od w. XIII. Ten typ tworzenia imion dwuczłonowych spotykany jest we wszystkich grupach językowych rodziny indoeuropejskiej.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Deusdedit, Adeodatus, Theodotus, ang. Deodatus, fr. Dieudonné, niem. Adeodat, Deodat.

Około sześciu świętych widnieje w martyrologiach pod tym imieniem. Nie wszystkich będziemy tu przedstawiać, bo niektórzy mało byli znani, a ich kult nie zatoczył szerszych kręgów. Wystarczy krótko powiedzieć o dwóch:

Deusdedit I, papież. Później nazywano go raczej Adeodatem I. Był Rzymianinem, synem subdiakona Szczepana. Zanim zasiadł na stolicy Piotrowej, przez czterdzieści lat posługiwał w Wiecznym Mieście jako kapłan. Będąc papieżem, ograniczył predominację kleru zakonnego i do wielu kościołów wprowadził kler diecezjalny. Z honorami podejmował egzarchę Rawenny, Eleuteriusza. Rządził w latach 615- -618. Pochowano go u Św. Piotra. Wspomnienie obchodzono 8 listopada.

Deusdedit, arcybiskup Canterbury. Był pierwszym Anglikiem na tej stolicy, a szóstym z rzędu biskupem. Imię Frithona zamienił w r. 655, gdy obejmował metropolię. O jego rządach nic prawie nie wiemy. Wyświęcił Damiana, biskupa Rochester, i był przy inauguracji klasztoru mniszek na wyspie Thanet. Zmarł na skutek żółtej febry 14 lub 15 lipca 664 r. Pochowano go obok św. Augustyna w kościele Św. Piotra.