Dewota (Deiwota)

To imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Devotus (dla kobiety Devota) powstałe na bazie wyrazu pospolitego devotus, -a, -um 'wiernie oddany, wierny, posłuszny'. Chrześcijanie rozumieli je jako 'oddany Bogu, pobożny'. W Polsce jako imię nie używane, ale znany jest wyraz dewot, dewotka.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Devota, Deivota, Divota, fr. Dévote, Divue, niem. Devota.

Dewota (Deivota), męczennica korsykańska. Jej Passio (BHL 2156) skomponowano w IX stuleciu i to czerpiąc obficie z Passio Iuliae (BHL 4516). Nie może więc zasługiwać na zaufanie. Sam kult zrodził się może z fałszywego odczytania przydawki, w jaką wyposażono imię Julii: virgo Dei devota. Swe odrębne miejsce w martyrologiach znalazła pod dniem 27 stycznia. W Monaco uważa się ją za patronkę księstwa.