Dioskor (Dioskur)

Jest to imię pochodzenia greckiego, z kręgu mitologii. Człon pierwszy stanowi imię Dzeusa (Dios), a drugi -kóros (jońskie kúros) 'chłopiec, syn'. Zatem Dióskoros lub Dióskuros to 'syn Dzeusa'. Z mitologii greckiej znamy Dioskurów: Kastora i Polluksa. Teokryt poświęcił im 22 idyllę (III w. przed Chr.).

W Polsce jako imię nie używane, ale znane jest nazwisko Deskur.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Dioscorus, Dioscurus, gr. Dióskoros, Dióskuros.

W synaksariach wschodnich imię pojawia się co najmniej pięć razy. Z braku innych danych nie zawsze jednak wiemy, czy zapisy dotyczą tych samych czy też odrębnych postaci. Tu ograniczymy się do tego, który zaświadczony został stosunkowo dobrze i którego Passio przetłumaczona została na łacinę:

Dioskor, męczennik egipski. Był synem lektora z Cynopolis, w Środkowym Egipcie. W czasie prześladowania Dioklecjańskiego aresztowano go w miejsce ojca za to, że odmówił złożenia ofiary bogom i wydania ksiąg świętych. Sprowadzono go potem do Aleksandrii. Poddano go torturom, a w końcu ścięto. Stało się to prawdopodobnie w r. 307. Martyrologia rozmaicie rozmieszczają jego wspomnienie. Łacinnicy czczą go 18 maja, Grecy zaś na ogół 13 października.