Dobiesław

Imię złożone pochodzenia słowiańskiego, poświadczone już w XII w. w formie Dobiesław, Dobek,Dobko, Dobiesz, Dobosław, Dosz. W pierwszym członie występuje temat przymiotnika na -jo (staro-cerkiewno-słowiańskie dobj = dobjo 'dzielny, mocny'). Grupa imion z tematami nominalnymi na -jo jest niewielka. Imię interpretować można jako 'mający dzielną sławę', czyli 'sławny z dzielności'. Imiona tego typu już w XII w. były odczuwane jako imiona proste, a człon -sław traktowany był jako sufiks, podobnie jak -ik, -ek, -esz, -usz. Człon -sław uważano za bardziej uroczysty. W związku z przesunięciem elementu -sław do kategorii sufiksu mógł on tworzyć każde imię, tak od obcego, jak i rodzimego (por. imiona Grzymisław z łac. Peregrinus, Idzisław z łac. Aegidius). Od imienia Dobiesław utworzono też żeńskie imię Dobiesława, które poświadczone jest od 1387 r. w formach Dobiesława, Dobka, Dobosława, Dochna.

Od imienia Dobiesław powstały nazwiska: Dobieszewski, Dobiesławski, Dobieszewicz oraz nazwy miejscowe, np. Dobczyce.

W kalendarzu widnieje pod dniem 13 maja.

Odpowiedniki obcojęz.: cz. Doběslaw, sch. Dobislaw.