Domnus

To imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen, w którego funkcji użyty został uproszczony fonetycznie (w I w. po Chr.) wyraz domnus - dominus 'pan'.

W Polsce jako imię chrzestne nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Domnus. fr. Domne, Dôme.

Co najmniej trzy postacie widnieją w spisach hagiograficznych pod tym imieniem. Tu przedstawimy jedną, natomiast papież, który nieraz określany bywa tym imieniem, występuje raczej jako Donus; do martyrologiów go nie wpisywano.

Domnus, biskup Antiochii. Był synem biskupa Demetriana, którego w r. 260 Persowie uprowadzili ze sobą na wygnanie. Jego miejsce zajął głośny herezjarcha, Paweł z Samosaty. Wiernym, którzy mu się oparli, przewodzili Melchion oraz Domnus. Tego też ostatniego biskupi, zgromadzeni na synodzie w r. 268, naznaczyli na stolicę antiocheńską. Zajmował ją nie dłużej jak przez trzy lata. Zmarł prawdopodobnie w r. 270 lub następnym. Wspomnienie obchodzono 6 czerwca.