Dwunastu Braci Męczenników

Nazwano tak wyznawców, którzy za wiarę zginęli w rozmaitych dniach i w rozmaitych miejscowościach Italii, ale czczeni byli razem w Benewencie i jako bracia wpisani zostali do Martyrologium Rzymskiego pod dniem 1 września. W szczególności chodziło o Aroncjusza, Honorata, Fortunacjana i Sabiniana, męczenników z Lukanii (27 września); o Septymina, Januarego i Feliksa z Venosy (28 września); o Witalisa, Satora i Repozyta z Veliniano (29 września); oraz o Feliksa i Donata z Sentino (1 września). Anonimowy hagiograf z VIII w. umyślił sobie, że pochodzili z afrykańskiego Hadrumetum (na południe od Kartaginy) i że byli synami jakichś Bonifacego oraz Tekli. Sędzia Walerian kazał im wsiąść na statek i wyprawił ich do Italii. Znaleźli się wówczas w Potenzy, w Lukanii, i tam razem ponieśli śmierć za wiarę. W rzeczywistości Arechis II, książę Benewentu, złożył w r. 760 relikwie różnych męczenników w kościele Św. Zofii i tam też potem czczono ich wspólnie. Sztucznie próbowano później uzasadnić ten wspólny kult.