Ebrulf

Jest to imię germańskie, złożone z elementów: eber- / ebur- 'wieprz, dzik, odyniec' i -wolf / -wulf 'wilk'. We Francji ma ono postać Évroult (co jest właściwie kontynuacją imienia Eberwald.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ebrulfus, ang. Ebrulf, fr. Évrould, Évroult, Évroul.

W repertoriach hagiograficznych odnajdujemy pod tym imieniem dwie postacie. Obydwie reprezentują wiek VI, okres zmąceń, który w źródłach nie znajduje wyrazistego odbicia. Tu wystarczy krótko omówić jedną z owych postaci.

Ebrulf z Ouche. Miał pochodzić z Bayeux, a żył jako asceta w Normandii, gdzie po dziś dzień, w departamencie Orne, kilka miejscowości nosi nazwy utworzone od jego imienia. Wedle późnych hagiografów, którzy czerpali może z lokalnych tradycji, był możnowładcą, a potem dostojnikiem na dworze Chlotara I. Zrezygnował jednak z zaszczytnych funkcji oraz ze współżycia z żoną, aby w głębokich lasach wieść życie oddane wyłącznie Bogu. Nawrócił tam spotkanych rozbójników, a niektórych przygarnął jako mnichów do siebie. Zmarł ponoć 29 grudnia 596 r. jako osiemdziesięcioletni starzec.