Ebregezyl

Jest to imię germańskie, złożone z elementów: eber- / ebur- 'wieprz, dzik, odyniec' i -gisil 'strzała'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ebregisilus, Ebresigilus, Ebregesilus, fr. Ebrégésil, niem. Ebregisilus.

W zapisach hagiograficznych pojawia się dwóch świętych tego imienia. O jednym niemal nic konkretnego powiedzieć się nie da. Drugim jest

Ebregezyl (Ewergezyl), biskup Kolonii. W źródłach występuje pod rozmaitymi imionami: Ebergiselus, Ebregisus, Evergistus itp. Był współczesny Grzegorzowi z Tours, który w swej Historia Francorum wspomina o nim kilka razy. Jeździł do Poitiers, aby wespół z innymi prałatami godzić zwaśnione mniszki. Za wstawiennictwem męczenników z Legii Tebańskiej wyleczył się z dokuczliwych bólów głowy. W Birten, w pobliżu Xanten, wybudował świątynię dla uczczenia św. Meloza. Zmarł zapewne przed r. 590, jego zaś następcą został Salacjusz. W katalogach biskupów kolońskich nie zapisano jednak jego imienia jednoznacznie. Powstało stąd zamieszanie, nawet przypuszczenie, że na tej stolicy było dwóch biskupów o tym lub bliskobrzmiącym imieniu. Tych niejasności dopełniła późna twórczość hagiograficzna (BHL 2365-2370), która posłużyła się wątkami legendarnymi, a może także elementami czerpanymi z zamglonych lokalnych tradycji. Wszystko to stało się powodem do przypuszczeń, że Ebregezyl pochodził z Tongeren i że stamtąd zabrał go ze sobą do Kolonii św. Seweryn, jego rzekomo bezpośredni poprzednik. Gdy jako biskup udał się później do swej rodzinnej miejscowości, aby tam wytrzebić kulty pogańskie, został ponoć w drodze napadnięty przez zbójców i z ich ręki zginął. Czczono go dlatego jako męczennika, a wspomnienie obchodzono 24 października.