Eigil

Jest to imię pochodzenia germańskiego wywodzące się z dwuczłonowych imion złożonych z elementem eg- (ecka-, agi-) 'broń, miecz'. Eigil, Aegil, Egil zatem to skrócenie imienia Eigilolf, Egilolf.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Agilolfus, Aigulfus, Aigulphus.

Eigil, opat z Fuldy. Pochodził może z terenów położonych między Dunajem a Izerą. Był krewnym Sturmiego, założyciela i pierwszego opata we Fuldzie. Sturmi go też wychował i wykształcił, za co odwdzięczył się, pisząc żywot swego mistrza (BHL 7924). Gdy w r. 817 złożono z urzędu opata Ratgera, mnisi na jego miejsce obrali Eigila. Był dobrze usposobiony do uspokojenia umysłów i pogodzenia przeciwieństw. Popierał rozwój wiedzy i sztuki. Za jego też rządów ukończono budowę kościoła dla konwentu oraz wzniesiono drugi, ku czci św. Michała. Przyjaźń łączyła go z Rabanem Maurem, który z kolei postarał się o zredagowanie żywotów Eigila (BHL 2440-2441), jednego prozą, drugiego wierszem. Eigil zmarł w r. 822, mając lat siedemdziesiąt. Jak Sturmiego, wspominano go w dniu 17 grudnia.