Elifiusz

Imię niejasnego pochodzenia. Prawdopodobnie wywodzi się z języka greckiego od podstawy elipeus lub jest oboczną (powstałą na gruncie łacińskim) postacią imienia ALIPIUSZ.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Elifius, Elyphius.

Elifiusz, męczennik. Głosił ponoć Ewangelię w Grand, w Wogezach, za co Julian Apostoła wezwał go do Solimariaca, a potem razem z rodzeństwem i innymi skazał na tortury i śmierć. Gdy nad rzeką Vair ucięto Elifiuszowi głowę, wziął ją w ręce, poszedł w górę, obmył w źródle, schował w skale, wygłosił kilka słów i dopiero wówczas skonał. Dowiadujemy o wszystkim się z Passio (BHL 2841), która powstała dopiero w XI wieku. Przerabiał ją w r. 1130 Rupert z Deutz, bo kult dzięki translacji relikwii dobrze już zadomowiony był w Kolonii. Legenda nie zawiera jednak w sobie ziarenka prawdopodobieństwa; przeczy jej także niewątpliwe stwierdzenie, że Julian po swym odstępstwie nigdy nie przebywał w Wogezach. Zresztą jest podobna do innych opowiadań o cefaloforii, np. do fabularnych Acta Dionysii martyris, te zaś wywodzą się może stąd, że w niektórych nekropolach z czasów prehistorycznych czaszki spoczywały u stóp szkieletów. Było to zgodne z prastarym rytem pozbawiania trupów głów. Elifiusz czczony był intensywnie w Wogezach, w diecezjach nadreńskich, w Chalons i w Chartres. Wspomnienie obchodzono 16 października.