Eman(Us)

Jest to cognomen łacińskie utworzone prawdopodobnie od trackiego imienia Haemus, Aemus. Emmanus to 'należący do Aemusa (Haemusa), syn Haemusa, wyzwoleniec Haemusa'. Może to być też zlatynizowana forma imienia germańskiego Emmo, pochodzącego ze skrócenia imion dwuczłonowych z Emm- / Erm- w pierwszym członie.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aemmanus, Haemanus, fr. Eman, niem. Emman.

Eman(us), Mauriliusz i Almar czczeni byli w diecezji Chartres co najmniej od XI stulecia. Sam Eman pochodzić miał z Kapadocji, przebywać przez długi czas w Rzymie, a potem, po otrzymaniu cudownego zlecenia, ewangelizować z towarzyszami w okolicach Chartres. Umęczeni zostali przez rozbójników, którym nie podobało się ich przepowiadanie. O wszystkim tym mówią lekcje brewiarzowe, które streszczają dawną Passio, ta jednak jest utworem fabularnym, pełnym sprzeczności (por. BHL 2525). Zawiera też sporo zapożyczeń z Vita sancti Balderici (BHL 897). Mimo to, uwzględniając -współrzędne hagiograficzne- (coordonnées hagiographiques), to znaczy miejsce i datę pogrzebania, należy zakładać historyczność postaci, o której z braku innych danych nic powiedzieć nie potrafimy. Wspomnienie obchodzi się 16 maja.